Bilde: Einar Tambarskjelve.

Innleiing, aktuell sak.

Ragnvald Mørejarl hjelpte Harald Hårfagre til å samle Noreg til eitt rike, men sidan vart han drepen av sønene hans. Einar Tambarskjelve hjelpte Olav Tryggvasson til å samle Noreg til eitt rike med kristendomen, dei tapte til slutt, men Einar vart benåda. Når Olav Haraldson prøvde på det same, kjempa Einar imot og vann over han på Stiklestad. Når han såg korleis det gjekk, bidrog han til at Olav vart erklært som helgen og fekk bror hans Magnus den Gode på trona. Slik vart Noreg samla til eit større rike med kristendomen. Etter nokre år overtok onkelen til Magnus, Harald Hårråde, trona og Einar vart drepen.

Dette var politikk og religionen fekk betydning for politikken, men det var ved å høyre forkynninga av evangeliet at folket vart kristna, så det fekk betydning for dei i lokalsamfunnet. Det vart til dømes slutt på å gå holmgang, for i følgje evangeliet døde Jesus på korset i staden for alle og ein kvar. Derfor vart det også forbode å gå holmgang.

Dei som ikkje trur på Gud og kristendomen trur heller ikkje på helgendyrkinga. Det gjer ikkje moderne og evangeliske kristne heller, ved reformasjonen vart det slutt på det i kyrkja. Helgendyrkinga i den katolske kyrkja hadde hatt ei politisk betydning, men ved reformasjonen vart den erstatta av evangelisk kristendom og realfag. Men i det siste har det vorte tydeleg at motsetnaden er der enno.

Men eg har fått ein bodskap frå Jesus til mitt hjerte og mitt distrikt og får stige fram for nådens trone og få meir. Jesus er min øvsteprest og talsmann hos Faderen, han ber for meg og talar mi sak. Den Heilage Ande ber for meg og fleire med meg og det får eg oppleve i mitt hjerte. Han er vår talsmann på jorda og gjer oss til vitne om at Jesus er Guds Son. Jesus bar sitt blod inn i den himmelske heilagdomen og gjorde soning for meg og oss all. På det grunnlag får eg og vi gå inn, han bana vegen for meg inn i den himmelske heilagdomen, så eg frå stige fram for nådens kongsstol og få miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid. Eg tenker meg at slik kan eg be for bygda og folket. Det er i grunnen ei presteteneste der eg får ein bodskap til mitt hjerte og til slekta, folket og bygda og kan tale deira sak eller rettar vår sak for Kristus og Gud.

Olav Haraldson vart gjort til helgen etter sin død og så kom helgendyrkinga som eigentleg var å be til daudningar, som om dei skulle mane fram daudningar?! Fordi den katolske kyrkja påstod at Kristus var så streng at vanlege folk ikkje kunne be til han direkte. Hjelpelaust og livsfiendtleg, likevel vert det brukt til erstatning for den evangeliske forkynninga om at Jesus stod oppatt frå dei døde og lever og derfor kan levande menneske be til han.

Denne politikken og religionsutøvinga er så svikerisk og livsfiendtleg for meg som når David rydja Uriah or vegen og det er den for mange andre menn også, spesielt ut i distrikta. No tenker eg på distrikta til Ragnvald Mørejarl og Einar Tambarskjelve og spør korleis det hadde vore med ein ny Nidaros-Gardarike-politikk. Helgendyrking er ikkje rette måten til å samle menneska med kristendomen. Det er levande menneske som har søkt samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll og vorte fylt av den Heilage Ande og soleis vorte vitne om at Jesu er Guds Son. Mange kan til dømes vitne om at Jesus har lækt dei for sjukdom og skade, det kan eg også. Jesus gir oss ånd og liv frå himmelen.

Kan vi med det få ein fornya Nidaros-Gardarike-politikk? Der var vennskapeleg samband mellom Skandinavia og Gardariket, utan at det var noko imperium med ein sterk hovudstad. No skal vi forkynne evangeliet om Guds rike og det har ikkje nokon hovudstad på denne jorda. Jesu har kalla meg inn på vegen til det Nye Jerusalem og det er på den nye jorda.

Krigen i Ukraina. Korleis hadde det vore med ein ny Nidaros-Gardariket-politikk?

I vikingtida reiste vikingane på elvane i Aust-Europa og vart kalla varjagar, det kjem av væringar, eit ord som er brukt i kyst-Noreg, Island og dei andre øyane vest i havet. Skandinaviske viking-høvdingar grunnla Gardariket allereie på midten av 800-talet og sidan grunnla dei også Novgorod-riket og Russland. Novgorod var republikk utan sterk politisk styring. Så kom mongol-invasjonen. Russland klarde å frigjere seg og vart til tsarriket, med Romarriket som førebilte, men med kristendomen som religion med ei ortodoks kyrkje. Til samanlikning med det tysk-romerske riket, med si katolske kyrkje. For rett etter at kristendomen vart statsreligion i Romarriket vart det delt i Aust- og Vest-romarriket, men slik deling hadde skjett tidlegare også.

Gardariket og Novgorod-riket kom mellom barken og veden mellom det tysk-romerske keisarriket og tsar-Russland. Rett før andre verdskrig gjorde Russland og Tyskland avtale som å dele aust-Europa seg i mellom, slik kom folk og land i det tidlegare Gardariket og Novgorod-riket mellom barken og veden igjen.

Der er ein vissfare for at krigen i Ukraina skal verte ein ny stor-krig, der desse folka og landområda kjem mellom barken og veden igjen, ved ei svart-kvitt-tenking som antifascisme mot fascisme, antirasisme mot rasisme. Det beror på svart-kvitt tenkinga i Bibelen, gudlegdom mot ugudlegheit, lys mot mørke og platonismen, for når kristendomen vart statsreligion i Romarriket, vart det ved ei syntese mellom kristendom og nyplatonisme, ved Augustin. Han godtok ei lære i tida om at det var berre gjennom kyrkja folk kunne verte frelst, dei som stod utanfor skulle verte forbanna. Men med klostersamskipnaden prøvde kyrkja å inkludere folk som søkte Gud i einsemda. Men så vart Romarriket delt i to og dermed kyrkja også. Det vart tydeleg at leiinga i kyrkja vart ei «lærd» overklasse som prøvde å få makt ved å bannlyse folk og då vart det slik at leiinga i den Romersk-Katolske kyrkja og i den Gresk-Ortodoks kyrkja bannlyste kvarandre. Då er der ikkje mykje kristendom igjen.

Gardariket vart som ein fristad norske vikingar rømde til og fekk støtte til å samle Noreg til eitt rike ved hjelp av kristendomen. Det var eit politisk spel med Einar Tambarskjelve som sentral aktør. Etter Olav Haraldsons fall på Stiklestad henta han Magnus den Gode frå Gardariket og fekk han innsett som konge i eit stort Noreg, der Nidaros fekk stor politisk betydning.  

Dette har eg skrive om her: https://goodnewsfromchristianmeetings.files.wordpress.com/2022/06/novgorod-1.png

Etter reformasjonen har vi i Norden fått ein evangelisk kristendom og det er no det som er ekte kristendom. Kan vi med den få ein moderne, vennskapleg Nidaros-Ukraina-politikk til gjensidig støtte for begge partar? Som med ein moderne Tambarskjelve?

Det sentrale i kristendomen blir det sentrale her, at Gud elska verda så høgt at han sende son sin, den einborne, så kvar den som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Alle som tok imot han, gav han rett til å verte Guds born. Han velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, for Guds rike høyrer slike til. Vi må vende om og verte som born, verte fødde på nytt, av vatn og Ande, for å sjå det og komme inn i det. Den som gjer seg sjølv liten, som eit slikt likte barn som Jesus velsignar, er den største i Guds rike og den som tek imot eit slikt liter barn, tek imot han (Matt.18,1….).

Ja, for då let vi Gud gjere sitt verk i våre liv og han gjer storverk. Då blir det klart at der er berre eitt Guds rike og berre ei Kristen Kyrkje, ho har ein Herre, Kristus er hennar frelsar og Herre, brudgom og ektemann.

Storrike med dynasti som påstod dei ætta frå gudane og utviklinga av vitskapen.

Profeten Daniel profeterte om 4 store verdsrike som fire etasjar i ei biletstøtte, frå øvst til nedst kom det Babylonske riket, det Mediske riket, det Persiske riket og riket til Aleksander den stor. Fotstykket bestod av både leire og jern, det var dei to folka som han prøvde å sameine til eitt rike, jernet var grekarane som hadde vunne krigen. Ein stein vart reive laus og traff fotstykket og knuste det så heile biletstøtta velta og vart knust. Det var då alle desse rika til saman, så det måtte vere romarriket altså. Det vart ikkje nemnt noko femte rike her, så det er ikkje så lett å innsjå, men Johannes Openberring gjer det klart for oss. Den vesle steinen vart til eit stort fjell som dekte heile jorda, det er Guds rike (Dan.2).

Jesus sa at vi måtte verte fødde på nytt for å sjå Guds rike og komme inn i det. Og renessanse betyr gjenføding av antikk kultur, den antikke naturfilosofien er rekna som vugga for  renessansen, så vi fekk vitskap, moderne matematikk og teknologi. Filosofane reknar riket til Aleksander den Store for å vere viktig, for det tok med seg antikk kultur og spreidde den til det som dermed vart kalla den hellenistiske verda.

Men alle desse fire storrika var styrde av herskar-dynasti som hevda dei ætta frå gudane, menneske som prøvde å gjere seg liksom Gud altså. Men gudane deira var oppdikta fantasifoster som dei trælka under og i det gresk-syrisk riket vart trælkinga hard, ved at Antiokus 4. Epifanes kravde at alle i riket hans skulle dyrke Zevs. Det kunne ikkje jødane godta, så dei gjorde opprør og klarde i frigjere seg. Det også var det profetert om (Daniel.11 og Sakarja.11). Dette er berre eitt av mange døme på at jødedomen og sidan kristendomen har vore viktig for utviklinga av den frie, sunne og konstruktive tenkinga, som vart så fruktbar og viktig i renessansen og opplysningstida.

Israels-folket og dei små nabofolka deira vart bortførde til Babylonia, men persarkongen let dei få kome heim att til landa sine og dette er førebilete på evangeliet som skulle forkynnast for alle folkeslag. Det er ein glade og frigjerande bodskap både for einskildmenneske, folk og nasjonar. Det gir grunnlag for ein god og rett miljø- og ressurs-politikk, for dei har gjennom generasjonar lært av erfaring og tilpassa seg naturmiljøet og det ressursgrunnlaget som det gir dei, så dei som folk kunne forvalte det langsiktig, frå generasjon til generasjon.

Keisar og tsar er avleia av Cæsar, så det betyr at hans politikk som herskar over Romarriket er deira føredøme. På slutten av 300-talet vart kristendomen statsreligion i Romarriket. Då kom også den tradisjonelt lærde overklassa inn i kyrkja og tok med seg nyplatonismen, så det vart til ein kristenplatonisme (Augustin). Han godtok ei lære i tida om at det var berre gjennom kyrkja folk kunne verte frelst, dei som stod utanfor skulle verte forbanna. Men med klostersamskipnaden prøvde kyrkja å inkludere folk som søkte Gud i einsemda.

Men så prøvde den lærde og herskande overklassa å auke klasseskiljet ved å påstå at vanlege folk ikkje kunne be til Kristus direkte, men måtte gå via paven, prestane og helgenane. Dette var eigentleg å forbanne dei som stod innanfor også, med ei bestemt hensikt, for no kom avlatshandelen, det var då som den Duglause Hyrdingen som gjette slaktesauene for sauehandlarane, så dei tente seg rike på det (Sak.11).

Påstanden deira var at Kristus var så streng at vanlege folk ikkje kunne komme til han og be til han direkte. Så paven og prestane skulle be for dei på ein annan måte altså, men då vart det til at dei bad i staden for dei, så dei vart lurte altså. Den vesentlege skilnaden vart at dei forbanna dei i staden for å velsigne dei. Det vart dikting som erstatning for den frie ytringa, til samanlikning med korleis det gjekk antikkens Hellas. Avgudsdyrkinga i den gamle religionen var dikting og fantasering som dei byrja å tru på, så det det vart til religiøs overtru, avgudsdyrkinga var trældom som gjorde at dei ikkje klarde å tenke klart og sjølvstendig. Slik vart det med helgendyrkinga i den Katolske Kyrkje også og deira dikting om skjærselden og helvete.

Først på 1200-talet kom aristotelisme inn og vart til thomisme (Thomas Aquinas), så det vart filosofien til den Katolske Kyrkja. No kom pave-kyrkja på høgda av si makt. Platon og Aristoteles heldt seg til det geosentriske system og forklaringa på det var tydeleg vis makta til den gamle religionen, som heldt planetane for å vere gudar. Det viste seg også ved kyrkja sin motstand mot Galilei og den nye naturvitskapen.

David profeterte om at Messias skulle vere øvsteprest til evig tid.

Etter at Israels-folket hadde innteke det lova landet, hadde dei lenge berre lova og prestetenesta, andre folk kom inn i landet og tok over, Gud påstod det var fordi dei hadde vendt seg bort frå han, så dei måtte stadig vende om til han og audmjuke seg for han og be om nåde og hjelp til å ta landet tilbake. Så kravde dei å få ein konge slik som dei andre folka og Gud gav dei ein slik konge som dei ville ha og det var Saul. Men han vraka Guds Ord og derfor vraka Gud han som konge og valde ut ein mann etter sitt hjerte til konge, så han let profeten Samuel slave David til konge allereie når han var ein ung-gut. Han måtte røme for kong Saul og samla seg ein liten hær. Dei måtte røme for Saul og hæren hans, han fekk to høve til å drepe Saul, men ville ikkje drepe han som tross alt hadde vorte salva til kone. Det er rart korleis han og hæren hans kunne klare å overleve, han måtte gjennom mange vanskar før Saul fall i krigen og hans sjølv kom på trona i staden.

David skreiv salmar om at ugudlege menneske la snarer og feller for det einskilde, verjelause mennesket, for å rane det, gjere det til træl eller kanskje berre drepe det. Men den einskilde verjelause kunne vende seg til Herren og søke tilflukt hos han og då ville Herren frelse han, utfri han og gi han vern. Ja, for dette hadde han då fått oppleve mange gangar sjølv.

David sa til dei at dersom dei høyrer Herrens røyst, så må dei ikkje forherde hjartet sitt slik som ved Meriba-kjelda (2.Mos.17,1-7, Salme.95, Heb.3-4). Så dei hadde framleis ei liknande vandring framføre seg, for å innta det lova landet. Når Moses kom til dei i Egypt, sa han at «Eg Er», hadde sendt dei for Abraham, Isak og Jakob sin Gud er den han er. Men når Moses var på fjellet for å få lova, sa dei at han var ein annan enn den han var, dei laga seg ein gullkalv og sa at det var den guden som førde dei ut av Egypt. Fordi dei soleis gjorde opprør mot han, strauk han namna deira ut av boka si.

David profeterte om at Messias skulle vere øvsteprest til evig tid.

Salme.110,1 Ein Davids-salme.
        Herren seier til min herre:
        «Set deg ved mi høgre hand
        til eg får lagt dine fiendar
        til skammel for dine føter!»
     2 Frå Sion retter Herren ut
        din mektige kongsstav.
        Ver herre mellom dine fiendar!
     3 Ditt folk møter viljug fram
        den dagen du mønstrar din hær.
        I heilagt skrud kjem din ungdom til deg
        som dogg ut or morgonrodens fang.
     4 Herren har svore og angrar det ikkje:
        «Du skal vera prest til evig tid
        på Melkisedeks vis.»
     5 Herren er ved di høgre side,
        han knuser kongar på sin vreidedag.
     6 Han dømer folkeslag – det er fullt av lik,
        hovdingar knuser han vidt over jord.
     7 Kongen drikk or bekken ved vegen,
        difor lyfter han hovudet høgt.

Meriba-kjelda er symbol for kjelda med det levande vatnet og Jesus sa til folket at kvar den som tørst kunne komme til han å drikke av det, så skulle det verte ei kjelde i dei som vella opp til evig liv. Og han sa til disiplane sine at dei skulle glede seg mest av alt fordi deira namn var oppskrivne i livets bok i himmelen. Jesus kalla til seg alle som streva og hadde tungt å bere og sa at hos han skulle dei få kvile.

Matt.11,25 På den tid tok Jesus til ords og sa: «Eg lovar deg, Far, Herre over himmel og jord, fordi du har løynt dette for vise og vituge, men openberra det for umyndige. 26 Ja, Far, for dette var din gode vilje. 27 Alt har Far min overgjeve til meg. Ingen kjenner Sonen utan Faderen, og ingen kjenner Faderen utan Sonen og den som Sonen vil openberra det for.
    28 Kom til meg, alle de som slit og har tungt å bera; eg vil gje dykk kvile! 29 Ta mitt åk på dykk og lær av meg, for eg er mild og mjuk i hjarta; så skal de finna kvile for sjelene dykkar. 30 For mitt åk er godt, og mi bør er lett.»

Han stilte seg sjølv i posisjonen til den einskilde som leid urett og vart fanga i snara og døde i staden for han. Han bar fram eit syndeoffer for å kjøpe oss fri med sitt eige blod og slik vart han øvsteprest til evig tid etter Melkisedeks vis (Heb.5-7).

Dette har eg skrive meir om her: https://blessings-from-heaven.com/striden-om-prestetenesta-var-presteteneste-og-mi-presteteneste/ .

Frå holmgang til rikssamling.

Holmgang.

I byrjinga av vikingtida var det mange små vikingkongar som kunne ligge i strid med kvarandre. Den einskilde bonden kunne ikkje vere trygg for at ein mann kom og utfordra han til kamp om eigedomen hans eller dotter hans, ved å utfordre han til å gå holmgang med han, då vart dei utsette på ein holme og der skulle dei kjempe til første blodsdråpe, det var mogleg å overgi seg, men det var lite mannleg, det vart nok helst å kjempe til døden. Etter eit par dagar kom dei for å hente vinnaren. Så då vart det faktisk arrangert, dei hadde sikkert avtale om at dei skulle vere nokså likt bevæpna. Så dette var ikkje akkurat det same som å myrde verjelause folk i bakhaldsangrep, fare med lygn og svik for å få dei drepne i justismord. Arrangeringa hadde nok sitt grunnlag i religionen.

https://snl.no/holmgang

Rikssamling.

Når sonen til ein konge fridde til dottera til ein annan konge, verka det til å bygge vennskap av politisk betydning og kongane arrangerte det også av den grunn. Harald Hårfagre fridde til ei kvinne og ho svarde at då måtte han samle Noreg til eitt rike, så skulle han få henne. Og han svarde at han skulle ikkje klippe hår eller skjegg før han hadde gjort det, derfor vart han kalla Harald Hårfagre, så det måtte no vere noko i det, hans kjærleik til henne motiverte han altså. Det var viktig for han å få med seg mange småkongar, den største støtta fekk han frå Håkon Ladejarl og Ragnvald Mørejarl og dei vann i slaget ved Hafrsfjord.

Harald Hårfagres Norge var ikkje særleg stort og sterkt, han hadde mange koner frå ulike kongsgardar og det bidrog til å holde riket saman.

Sitat frå https://snl.no/Harald_H%C3%A5rfagre :

Harald Hårfagre var konge i Norge fra rundt år 865 til sin død omkring 930–933. Tradisjonelt er han blitt framstilt som den første kongen over hele Norge etter å ha slått sine motstandere i slaget i Hafrsfjord i år 872. Tilnavnet sitt fikk han fordi han ifølge sagaene skal ha nektet å klippe hår og skjegg før samlingen av Norge var gjennomført.

Oppfatningen av Haralds rolle som rikssamler og forfar til de senere norske kongene ble etablert i historieskrivningen på 1100-tallet og senere. Det er i dag omdiskutert om hvor langt Haralds kongemakt strakk seg, men det er bred enighet om at kjernen i hans rike var på Sør-Vestlandet, og at det var forbundet med kontroll over handelen langs kysten fra Nord-Norge til Viken.

……..

Bakgrunnen for slaget i Hafrsfjord kan ha vært kontrollen over ferdselen fra Sør-Vestlandet til Kaupang i Viken, og videre til Hedeby i Danmark. Handelen mellom Nord-Norge, Kaupang i Vestfold, og videre til Europa, hadde pågått i lang tid før Haralds kongedømme, men var sårbar for angrep. Harald Hårfagres etablering av en sterkere kontroll langs Vestlandskysten og samarbeidet med høvdinger i Trøndelag og Hålogaland, kan ha fremmet handelen og gitt store inntekter.

………

Haralds maktsenter var sannsynligvis Avaldsnes på Karmøy. Dette var et strategisk sted for å kontrollere kystleden. Sagaene nevner flere gårder på Sør-Vestlandet som var tilknyttet Haralds styre, blant annet Alrekstad, Utstein, Seim og Fitjar på Stord. Dette var trolig viktige og rike kongsgårder, som har gitt Harald både militære støttepunkter i regionen omkring Avaldsnes, og gode inntekter for seg og sin hird.

Utenom disse gårdene som var under mer direkte kontroll av Harald, kan det ha vært lokale stormenn og småkonger langs kysten som har anerkjent Haralds overherredømme. De kan ha lovet å følge Harald i krig, betale noe av handelsoverskuddet og yte veitsle. Slike allianser og nettverk var basert på personlige forbindelser og gjensidige forpliktelser. De var derfor skjøre, og varte i vikingtiden sjelden over lengre tid eller flere generasjoner. Harald Hårfagre ser derimot ut til å ha lyktes i å ivareta interessene til mange av disse, selv om hans kongemakt i mange sagaer ble forbundet med hardstyre som tvang selvstendige stormenn til å finne nytt land på Island.

Harald er kjent for sine mange kvinner og mange etterkommere. I sagaene sies det at han hadde barn med kvinner fra de fleste landsdeler i det sørlige Norge, og at han hadde 16 sønner. Noen av navnene på kvinnene og avkommene i den sene sagatradisjonen har blitt trukket i tvil, men at Harald hadde barn med mange kvinner fra ulike områder i Norge vurderes som mer sannsynlig. Ekteskap og frilleforhold kunne skape viktige allianser med kvinnenes familie i et rike som hadde få institusjoner.

I neste runde kunne Harald la barna oppfostres hos sine støttespillere og gifte dem inn i mektige familier, slik at det politiske nettverket ble utvidet. Et høydepunkt i denne alliansebyggingen var da Harald Hårfagre sendte sønnen Håkon til England en gang rundt 920.

Strid om makta.

Sidan vart det strid mellom Haralds søner og jarlane.

Sitat frå https://snl.no/Eirik_Blod%C3%B8ks :

Eirik Blodøks, sønn av Harald Hårfagre og hans danskfødte dronning Ragnhild. I farens siste leveår kom han i strid med sine brødre, som ønsket å råde seg selv i de landsdeler hvor de satt som småkonger. Eirik beseiret og felte flere av brødrene, men ble alminnelig forhatt og fikk tilnavnet «Blodøks». Da hans yngste bror Håkon kom tilbake fra England (ca. 935), måtte han forlate landet.

Eirik ble senere konge i Northumbria og falt i et slag 954. Han skildres som en høy og vakker mann og en veldig kriger. En stor, men ukjent skald diktet Eiríksmál til hans ære da han døde.

Sitat frå https://snl.no/H%C3%A5kon_1._Adalsteinsfostre :

I 930-årene kom Håkon til Trøndelag, ble tatt til konge og fordrev halvbroren Eirik Blodøks. Håkons herredømme innskrenket seg hovedsakelig til Vestlandet. Han var den første konge som forsøkte å innføre kristendommen i Norge, men gav opp da han møtte motstand. I Hákonarmál roser Øyvind Skaldespiller ham som god hedning.

Snorre forteller at Håkon «satte» Gulatinget og Frostatinget og opprettet leidangen i disse lovområdene. Begge tingene er eldre enn Håkons tid, men det er mulig at Håkon har instituert dem som representasjonsting med lovgivende funksjon (se lagting).

Håkon måtte flere ganger verge riket mot Eirikssønnene. Han ble dødelig såret i slaget ved Fitjar på Stord mot Eirikssønnene i 960 eller 961, og hauglagt på kongsgården Seim i Nordhordland. Han skildres som en fager og vennesæl mann, stor både som idrettsmann og som kriger. Sagaen forteller at han hadde en datter, men nevner ingen sønner etter ham.

Til 1000-årsminnet for Håkons død ble det utenfor Fitjar kirke avduket en statue av ham, utført av Anne Grimdalen.

Sitat frå https://nbl.snl.no/Ragnvald_%C3%98ysteinsson_M%C3%B8rejarl :

Ragnvald skal ha vært en av flere jarler Harald Hårfagre knyttet til seg da han samlet Norge. Ved siden av Håkon Grjotgardsson, som ble jarl på Lade, er Ragnvald den som særlig fremheves i sagaene. Snorre sier at Ragnvald var Haralds “kjæreste venn”, og at det var han som gav kongen tilnavnet “hårfagre”. Én grunn til at det er disse to jarlene som står sterkest i tradisjonen, er nok at de begge fikk etterkommere med stor makt og innflytelse – for Ragnvalds vedkommende var det jarlene på Orknøyene.

…..

Ragnvald skulle så ikke selv ha beholdt Orknøyene, men ha overlatt jarledømmet først til broren Sigurd og senere etter tur til sønnene Hallad og Einar (sistnevnte med tilnavnet Torv-Einar).

Torv-Einars orknøyiske jarledømme er historisk, sikkert også det forhold at Ragnvald var hans far; de senere orknøyjarlene var deres ætlinger. Skaldestrofer som Einar diktet, synes å bekrefte sagaenes beretning om Ragnvald Mørejarls død, i det minste i hovedtrekkene. Han skal ha blitt drept av Halvdan Hålegg, en av Harald Hårfagres mange sønner. Motivet til Halvdan var angivelig misnøye med maktstillingen Ragnvald hadde, som han misunte. Einar beklager i de bevarte versene at ikke brødrene hans – Rolv, Rollaug og Tore navngis – var ivrige nok etter å hevne faren. Han forkynner med stolthet at det var han, Einar, som stod for hevnen, og oppfordrer mennene sine til etter seieren å “kaste stein over Håleggen” (dvs. lage gravrøys over ham).

Ragnvalds sønn, Tore Teiande, skal ha etterfulgt faren som mørejarl. Han ble gift med Ålov, datter av Harald Hårfagre. Det er intet overlevert om hvor Ragnvald eller Tore skal ha bodd, men man har gjettet på Giske. En annen av Ragnvalds sønner, Rolv med tilnavnet Gange-Rolv, ble i den norrøne tradisjonen identifisert med hertug Rollo av Normandie. Denne identifikasjonen er omdiskutert.

Einar Tambarskjelve og samling av eit større Noreg, med kristendomen.

Einar Tambarskjelve, Olav Tryggvason, Eirik jarl og Svein Jarl, Olav Haraldson den Heilage, Magnus den Gode, Harald Hårdråde.  Slutten på vikingtida.

Olav Tryggvasson prøvde å samle eit større Noreg med kristendomen, Einar Tambarskjelve kjempa saman med han i slaget ved Svolder, dei tapte mot hæren til Danske-kongen, som inkluderte hærane til jarlane Eirik og Svein, søner av Håkon Sigurdson Ladejarl (Han hadde tidlegare kjempa mot danskehæren i slaget ved Hjørungavåg). Einar vart teken i nåde, kanskje overlevde Olav Tryggvason også.

Sidan prøvde  Olav Haraldson å samle Noreg til eitt større rike med kristendomen, men han var ein hardstyrar og derfor fekk han motstand, frå Einar Tambarskjelve også. Olav tapte til slutt i Slaget ved Stiklestad. Truleg var dei fleste kristne i begge hærane. Einar Tambarskjelve var ein av sigersherrane, men no fekk danskekongen stor makt på kostand av jarlane og han sjølv vart ikkje ladejarl, slik han hadde vona. Når han såg korleis det gjekk, for han til Gardarriket og henta Magnus, bror til Olav, og fekk han innsett som konge i Noreg. No vart Noreg samla til eit større rike med Kristendomen.

Eg tek med nokre sitat som viser det politiske spelet og maktkampen.

Sitat frå https://snl.no/Einar_Tambarskjelve :

Einar Tambarskjelve var en norsk stormann fra Trøndelag. Einar var en av lederne for lendmannsopposisjonen mot Olav Haraldsson (Olav den hellige). Han var sønn av Eindride Styrkårsson fra Gimsan i Gauldalen. Einar skal ha vært en utmerket bueskytter, og etter islandsk-norsk folketradisjon fikk Einar tilnavnet Tambarskjelve etter sin buestreng (þǫmb).

Ifølge Snorre skal Einar i 18-årsalderen ha kjempet på Ormen Lange ved Olav Tryggvasons side i slaget ved Svolder (år 999 eller 1000), men fikk grid (amnesti) av seierherrene, jarlene Eirik og Svein. Han ektet senere deres søster Bergljot.

Einar Tambarskjelve stod i opposisjon til Olav Haraldsson og måtte for en tid forlate landet. Et forlik som ble inngått i 1022, førte ikke til noe virkelig vennskap. I 1023 drog Einar på pilegrimsferd til Roma og besøkte underveis Knut den mektige i England. Men heller ikke med Knuts og hans sønn Sveins styre i Norge var Einar tilfreds, kan hende fordi han selv ikke ble jarl og dermed ikke fikk riksstyring i landet.

Einar var en av de første til å anerkjenne Olav Haraldssons hellighet. I 1035 drog han sammen med Kalv Arnesson til Gardarike, hvor Olavs sønn, Magnus den gode, oppholdt seg, og hentet ham hjem til Norge. Einar ble Magnus’ trofaste venn og rådgiver og den mektigste høvdingen i landet.

Senere under Harald Hardrådes riksstyring kom han i et spent forhold til denne kongen og gikk ofte mot ham på tingene. Etter en slik konfrontasjon fikk Harald Einar og hans sønn Eindride drept. Deres lik ble ifølge sagatradisjonen begravet i Olavskirken ved siden av Magnus den gode.

Sitat frå https://snl.no/Eirik_Jarl :

Eirik Jarl var ladejarl og norsk riksstyrer fra rundt 1000 til 1015. Han var eldste sønn av Håkon Ladejarl.

Eirik utmerket seg etter sagatradisjonen i slaget mot jomsvikingene i Hjørungavåg, men gikk etter sin fars død i forbund med kongene av Danmark og Sverige mot Olav Tryggvason. Eirik var føreren i slaget ved Svolder, hvor Olav falt (999–1000).

Ved den deling av Norge som fulgte, fikk Eirik Jarl sammen med sin bror Svein hele det vesta- og nordafjelske foruten en del av Viken og Opplandene. Eirik regjerte til dels med vasallplikt under den danske og den svenske kongen. Han knyttet også til seg store høvdinger, særlig Einar Tambarskjelve, som giftet seg med hans søster Bergljot.

Eirik hadde, likesom broren, tatt til seg kristendommen, men han tvang ikke andre til å gjøre det samme. Da han i 1014 fulgte kong Knut den mektige til England, overlot han styret i Norge til sin sønn Håkon. Kort tid etter ble landet erobret av Olav Haraldsson (slaget ved Nesjar i 1016). Eirik, som ble en av kong Knuts støtter i England, fikk senere Northumberland til len og ble her til sin død.

Sitat frå https://snl.no/Svein_H%C3%A5konsson_Ladejarl :

Svein Håkonsson Ladejarl var en norsk jarl som var riksstyrer i store deler av Norge fra rundt år 1000 til 1015. Han var sønn av Håkon Ladejarl. Etter slaget ved Svolder rundt år 1000 tok han og broren Eirik ifølge sagaene over samstyringen av Norge (bortsett fra Viken) som danekongens jarler.

Da Eirik i 1015 ble kalt til Knud den store i England, ble Svein alene om jarledømmet i Norge. På palmesøndag i 1016 tapte han slaget ved Nesjar mot Olav Haraldsson og flyktet til Sverige. Han kom ikke tilbake til Norge, og døde muligens i Russland.

Sitat frå https://snl.no/Olav_den_hellige :

Olav den hellige, også kjent som Olav Haraldsson, var konge i Norge i perioden 1015–1028. Olav førte rikssamlingen av landet videre og spilte en grunnleggende rolle ved innføringen av kristendommen i Norge. Størst betydning fikk han som rikshelgen etter sin død i slaget på Stiklestad 29. juli 1030.

I 1015 dro Olav med kun to knarrer til Norge. Tidspunktet var neppe tilfeldig, siden Knut den mektige hadde tatt med seg store hærstyrker til England og den norske riksstyreren Eirik Jarl var med ham. Norge var da styrt av Eiriks unge sønn, Håkon, og hans bror Svein Håkonsson jarl. Ved ankomsten til vestlandskysten kom Olav overraskende på Håkon og tok ham til fange. Han ble løslatt mot å love å dra til England og ikke komme tilbake.

Ved tildeling av medbrakt sølv og med støtte fra sin slekt på Ringerike og Opplandene vant Olav til seg flere støttespillere på Østlandet. Palmesøndag 25. mars 1016 seiret han over landets fremste høvdinger, Svein jarl, Einar Tambarskjelve og Erling Skjalgsson, i sjøslaget ved Nesjar. Det eksakte stedet hvor dette slaget stod, har vært diskutert. Trolig er det ved Mølen og Helgeroa, sør i Vestfold. Senere samme år ble han tatt til konge på Øretinget i Trøndelag.

Kong Olavs styreOlav 2 Haraldsson (den hellige). Treskulptur, 67 cm høy, nå i Islands nasjonalmuseum, Reykjavik, men sannsynligvis laget ca. 1450 i Lübeck. Mot slutten av middelalderen ble han fremstilt som den seirende, stående på hedenskapets drake, som hadde menneskehode med kongens egne ansiktstrekk.

Olav den hellige

Av Ukjent/Store norske leksikon.

Lisens: Begrenset gjenbrukEtter å ha slått ned motstanden fra høvdinger på Østlandet, fikk Olav nå ti relativt rolige styringsår, og i denne perioden førte han etter en vanlig oppfatning samlingen av Norge et skritt videre. Det som i dag er Norge var opprinnelig inndelt i mange små riker eller høvdingdømmer. Harald Hårfagre, hans sønner og sønnesønner skaffet seg kontroll over Vestlandet på slutten av 800- og begynnelsen av 900-tallet, mens ladejarlene styrte Trøndelag. Øst-Norge kjempet både norske og danske konger om herredømme over, og fra slutten av 900-tallet allierte ladejarlene seg med de danske kongene og fikk på den måten kontroll over store deler av Norge. Denne alliansen ble først utfordret av Olav Tryggvason, deretter av Olav Haraldsson.

Olavs bidrag til rikssamlingen var blant annet at han hadde herredømme over et større område enn noen norske konger før ham, la grunnlaget for et kongelig administrasjonsapparat, befestet kristendommen og konfiskerte motstandernes eiendommer slik at han økte krongodset, i tillegg til at han engasjerte seg i handel og slo norsk mynt.

Herredømme over et stort område

Olav hadde herredømme over et rike som antagelig strakte seg fra Gautelven (Göta älv) i sør til opp mot Finnmark i nord, fra Vesterhavsøyene i vest til skogene mot Sveariket i øst.

Olav var trolig den første rikskongen som sikret seg reell innflytelse gjennom nettverk i innlandsområdene på Østlandet. Han ser også ut til å ha knyttet Orknøyene og Hjaltland (Shetland) til det norske kongedømmet gjennom allianser med jarlene der. I Trøndelag synes han derimot å ha stått svakere enn lenger sør i Norge.

Administrasjon

Olav Haraldsson la etter sagatradisjonen grunnlaget for en riksomfattende lokal styringsordning og introduserte en viss funksjonsdeling i kongshirden. Han skal ha innsatt lendmenn, rekruttert fra stormanns-/storbondegruppen, i alle landsdeler og søkte gjennom sine årmenn å føre kontroll med lendmennenes politiske virksomhet. Årmennene hadde langt mindre lokal makt, og var avhengige av kongen for å beholde sin posisjon. Dermed hadde de mer å vinne ved å være lojale.

Olavs styre var likevel i stor grad avhengig av personlig bånd og vennskap til lendmennene, og ved å reise rundt i kongedømmet for å vise tilstedeværelse. Kontrollen over de ulike regionene i kongeriket gjennom årmennene var skjør, og disse kunne risikere å vekke misnøye hos de mektige lendmennene.

Ifølge Snorre ser det ut til å ha vært gjennomført en funksjonsdeling ved kongshirden i egentlige hirdmenn (militærfunksjon), gjester (politifunksjon), hirdprester og huskarer (tjenesteoppdrag på kongsgården). Dessuten kjennes fra hans tid flere ombudsnavn på hirdens styrere: merkesmann, stallare, hirdbiskop.

Olavs rolle ved innføringen av kristendommen er betydelig. Ved tingmøtet på Moster, Bømlo i Sunnhordland i 1024 fikk Norge trolig en riksomfattende kirkeorganisasjon med kirker og prester, en kristen rettsordning, en første ordning av kirkens økonomiske forhold og fremfor alt forbud mot all annen religionsvirksomhet. Kristendommen hadde vært kjent i Norge før Olavs tid, særlig i kystområdene, men mens ladejarlene i styringsperioden fra år 1000 til 1016 skal ha latt enhver følge den troen de ville, ble kristendommen nå rikets eneste tillatte religion. Dåp, faste og gravlegging i vigslet jord ble innført, og ved unnlatelse av dette kunne man få eiendommen sin konfiskert og bli forvist til hedensk land. Det er likevel usikkert om kristenretten ble nedskrevet i Olavs tid; de manuskriptene som er bevart av kristenrettene er fra 1100-tallet og senere.

……

Olav Haraldssons viktigste rolle i tidlig norsk historie var likevel ikke kongsgjerningen, men helgennærværet i det norske samfunnet etter hans fall på Stiklestad. Allerede året etter hans fall ble hans legeme tatt opp, erklært hellig av kirken, lagt i skrin og satt på høyalteret i Klemenskirken i Nidaros. Dyrkelsen av St. Olav bredte seg hurtig over hele Nord-Europa. Det ble bygd St. Olavs-kirker ikke bare i Norden, men også i større byer som Novgorod, London og York.

Adam av Bremen skrev rundt 1070 at St. Olavs levninger i Nidaros tiltrakk seg pilegrimer. Etter erkebispesetet ble etablert i Nidaros i 1152/1153, ble en latinsk helgenberetning om hans liv og en mirakelsamling skrevet ned, trolig samlet av erkebiskop Øystein Erlendsson. Ikke lenge etter ble oktogonen over helgenskrinet bygget og katedralen utvidet. I 1163 ble kong Magnus Erlingsson kronet og salvet, samtidig som han lovet å bli Olavs ridder og forsvarer av hans kongedømme. Kong Sverre Sigurdsson ble ikke kronet og salvet her, men påberopte seg likevel å være Olavs etterfølger og være den Olav hadde valgt til å forsvare helgenkongens rike. St. Olav ble dessuten ofte referert til som den gode lovgiver, der begrepet «Olavs lov» var forbundet med en mer opphavlig og bedre rett.

I tillegg til latinske helgenfortellinger og liturgiske tekster, vokste det fram en omfattende sagatradisjon omkring Olavs liv. Snorre viet rundt en tredjedel av sine kongesagaer til Olav, og selv om han forklarer Olavs fall i stor grad som utløst av politiske stridigheter mellom årmenn og lendmenn, inkluderte han også en rekke mirakelberetninger knyttet til helgenkongen. I senmiddelalderen vokste Olavssagaenes omfang, og inkluderte en rekke legendariske beretninger knyttet til Olavs liv og gjerning.

Ved siden av Maria var St. Olav den mest avbildede helgen i nordisk middelalderkunst, både i maleri og skulptur. I friskulptur går disse fremstillingene fra 1100-tallet og frem til reformasjonen. Olav vises enten stående, kronet og med en øks i den ene hånden, eller sittende, og oftest med et uhyre under føttene – symbolet på de onde maktene han overvant.

Den sterke folketradisjonen om St. Olav vitner om den makt han hadde over menneskenes forestillingsliv i Norge, ikke bare i katolsk tid, men også lenge etter reformasjonen. Hans dødsdag 29. juli blir minnet av den norske katolske kirke som Olavsmessedagen (olsok).

Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Olavskilder :

Olavskilder eller Olavsbrønner er et begrep som nyttes for en rekke vannkilder i Norge og Sverige. De er oftest navngitt i bestemt form, Olavskilden, men man finner også formen St. Olavskilden. Kildene fikk navn etter Olav den hellige i årene etter kristendommen kom til Norge, og ligger gjerne i tilknytning til pilegrimsleden, gamle pilegrimsveier. Vannet fra kildene skal være hellig og gi velsignelse og styrke til den om drikker, eller berører det.^[1] Før dette antas det at flere av kildene hadde tilknytning til hedenskap, og ritualer mot blant annet åsatru. Til kildene knytter det seg derfor gjerne flere sagn.

St. Olavs kilder synes i hovedsak å være oppkommer. Disse oppkommene har også et fellestrekk i det at de sjelden tørrer ut når andre kilder går tomme i tørkeperioder.

Olavskilden i Trondheim skal ha sprunget ut på stedt der kongens legeme hadde ligget begravet en kort periode etter han ble drept. Kilden ligger sør for Nidarosdomen og Erkebispegården i skråningen mot Nidelven.

Sitat frå https://snl.no/Magnus_1._den_gode :

Magnus den gode var konge i Norge fra 1035 til 1047 og Danmark fra 1042 til 1047. Etter sagatradisjonen var han sønn av Olav den hellige og Alvhild, en tjenestekvinne på kongsgården. I dåpen fikk han navn etter «Karlamagnus», Karl den store.

Fra Gardarike til Norge

Da faren Olav ble fordrevet fra Norge i 1028 av den kongen Knut den mektige, og Norge ble en del av Knuts Nordsjø-rike, ble Magnus med til Gardarike og bodde i Novgorod (Holmgard) til 1035. Dette året døde Knut, og Magnus ble ifølge sagatradisjonen hentet hjem av trønderhøvdingene Einar Tambarskjelve og Kalv Arnesson. Knuts sønn Svein Alfivason og dennes mor Alfiva, som styrte Norge på vegne av Knut, ble fordrevet.

Ifølge tradisjonen gikk Magnus en periode hardt frem mot farens gamle motstandere noe som skapte stor misnøye blant bøndene. Han snudde imidlertid etter oppfordring fra skalden Sigvat Tordsson, formidlet i skaldekvadet Bersǫglisvísur. Denne helomvendingen i tillegg til avviklingen av de upopulære Alfiva-lovene gav Magnus tilnavnet «den gode». Den unge kongen var ellers under sterk innflytelse fra Einar Tambarskjelve.

Konge i Danmark

I 1042 ble Magnus anerkjent som konge i Danmark, angivelig som følge av en avtale med den avdøde danekongen Hardeknut som innebar at den lengstlevende av dem skulle arve den andre. Som dansk konge forsvarte Magnus landet mot de slaviske venderne i slaget på Lyrskog hede i 1043. Etter at konflikten hadde roet seg, reiste danskene seg mot Magnus under Svend Estridssøn. Magnus døde i 1047, under et krigstog mot Svend. Året før hadde han måttet anerkjenne farens halvbror, Harald Sigurdsson (Hardråde), som medkonge i Norge.

Sitat frå https://snl.no/Harald_Hardr%C3%A5de :

Harald Hardråde var norsk konge fra 1045 til 1066, de to første årene sammen med nevøen Magnus den gode.

Harald ble drept i slaget ved Stamford Bridge.

Bakgrunn

Harald Hardråde var ifølge sagatradisjonen sønn av kong Sigurd Syr på Ringerike og Åsta Gudbrandsdatter, som også var Olav den helliges mor. Som 15-åring skal Harald ha kjempet med halvbroren Olav i slaget på Stiklestad. Etter slaget skal han ha flyktet til Gardarike og videre til Miklagard, hvor han trådte i den bysantinske keisers tjeneste i 1034.

I flere år skal Harald ha kjempet for keiseren på Sicilia og i Bulgaria, og til slutt tjenestegjort i keiserens livgarde. Da han vendte hjem til Norge, hadde han ifølge sagaene samlet seg store rikdommer. På tilbakereisen gjennom Gardarike giftet han seg med storfyrst Jaroslavs datter Ellisiv.

Veien til enekonge og kampen om Danmark

Harald Hardråde kom tilbake til Norge i 1045 og ble anerkjent som nevøen Magnus den godes medregent, mot å dele sine sølv- og gullskatter med ham. Da Magnus døde i 1047, ble Harald enekonge.

I en årrekke kjempet han mot Svend Estridssøn om herredømmet over Danmark. Ifølge den danske Roskildekrøniken hadde Magnus i 1038 inngått en avtale med Svends forgjenger, Hardeknut, om at den som levde lengst av dem skulle arve den først avdødes rike. Hardeknut døde i 1042, og både Magnus og farbroren Harald Hardråde kjempet de følgende årene for å få herredømme i Danmark. I disse kampene herjet og brente Harald blant annet vikingtidsbyen og handelsplassen Hedeby lengst sør i danekongens rike. Men Harald anerkjente til slutt Svend som Danmarks konge i 1064.

Sitat frå https://snl.no/Slaget_ved_Stamford_Bridge:

Slaget ved Stamford Bridge sto 25. september 1066 ved den engelske landsbyen Stamford Bridge i North Yorkshire, om lag tolv kilometer nordøst for York. Slaget ble utkjempet etter en norsk invasjon av England under kong Harald Hardråde og den engelske jarlen Tostig Godwinson. De engelske styrkene sto under ledelse av kong Harald Godwinson og slo de norske styrkene i slaget.

Slaget ved Stamford Bridge var kort og hardt. Ifølge Snorre Sturlason var den norske hæren delt, og enkelte soldater manglet brynjer og annet utstyr. Likevel ble engelskmennene gitt hard motstand. Både Harald Hardråde og Tostig Godwinson falt der. Slaget ved Stamford Bridge har av mange blitt sett på som sluttpunktet for vikingtiden.

Kort tid etter slaget ble England invadert fra sør av hertug Vilhelm av Normandie, og kong Harald Godwinson ble beseiret og falt selv i slaget ved Hastings 14. oktober samme år.

Maktkamp og politisk spel. Sentralisering av makta i ein hovudstad.

Skandinaviske vikingar grunnla Gardariket, Novgorod og Russland, Gange-Rolv vart hertug i Normandie, han ætta frå Ragnvald Mørejarl og vart ættefar til Vilhelm Erobreren. Så vennskap gjennom slekta fekk stor betydning.

Dei skandinaviske vikingane fekk kjennskap til kristendomen på vikingeferdene sine og spesielt frå desse områda og England. Gardariket var som eit friområde dei kunne flykte til og det var viktig for Olav Tryggvason og Olav Haraldson, så dei støtte til å komme attende og prøve å samle Noreg til eitt rike ved hjelp av kristendomen.

Danskekongen prøvde å legge under seg både Noreg og England, men når han var oppteken med å vinne makt og sikre makta si i England, prøvde norske vikingar å samle Noreg til eitt rike. Olav Haraldson hadde med seg mykje sølv for å kjøpe seg støtte.

Sjølv om Noreg vart samla til eitt rike, var makta lenge desentralisert, før den vart sentralisert i ein hovudstad.

Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Norges_hovedstad :

I de første århundrene av rikssamlingen hadde Norge ingen formalisert hovedstad. Kongemakten ble i praksis utøvd som ambulerende reisekongedømme fra kongens oppholdssteder rundt i kongeriket. Dette var sjelden i de få byene, men på regionale kongsgårder i sentrale deler av landet der kongen oppholdt seg. Eksempelvis hadde Harald Hårfagre kongesete på Avaldsnes på Karmøy, Alrekstad kongsgård ved senere Bergen, og på Alvheim i senere Sarpsborg^[1]. Det blir følgelig flere steder i landet som kan regnes med i en slik oppstilling. De fleste riker i Europa hadde reisekongedømme før kongemakten etablerte seg permanent i hovedsteder. Hensikten var dels å befeste kongens autoritet i landsdelene, dels å la kongens reisefølge fra hoff og hird «spise» skattene som for en stor del var landbruksprodukter med kortvarig holdbarhet. Det var enklere å konsumere provianten lokalt i regionene enn å frakte den til et sentrum på upålitelige transportruter i et veiløst land.

Utover 1100-tallet blir det en markert endring ettersom kongenes ambulerende virksomhet ble mer sentrert rundt byene og mindre rundt regionale kongsgårder. Det mer sentraliserte systemet rundt kongen var utover 1100-tallet såpass godt utviklet at kongene fikk skattene i form av landbruksprodukter levert til de mer sentrale kongsgårder, slik at oppholdsfrekvensen ble høyere enn på de mer perifere gårdene. Kongsgårdene fikk større betydning i og etter borgerkrigstiden (1130-1240).

Mot slutten av rikssamlingen ble kongemakten sentralisert til byer som vokste frem i flere deler av riket og ble å regne som kongens residensbyer. Eksempelvis flyttet Øystein Magnusson sin residens fra kongsgården Alrekstad ved Bergen til Holmen ved innløpet til Vågen i Bergen på begynnelsen av 1100-tallet og hadde trolig mer å si for byens utvikling enn grunnleggeren Olav Kyrre.

Olav Tryggvason ble kronet som Norges konge i 995 i Trondheimen og grunnla byen Nidaros i 997. Han lot også bygge sin kongsgård ved Skipakrok. I år 1016 grunnla Olav den hellige byen Borg i senere Sarpsborg^[2] og gjorde byen til sitt kongssete. Borg (Sarpsborg) var således Norges første hovedstad fra grunnleggelsen og like frem til Nidaros (Trondheim) overtok i 1030.

Fra midten av 1200-tallet ble det etablert en stedfast sentraladministrasjon for riket. I denne tiden var Bergen utstedersted for hovedtyngden av offentlige dokumenter frem til ca. 1310, deretter ble de fleste brev utstedt fra Oslo. Kongesetet flytter til Oslo ved Eirik II Magnussons død i 1299, men det ser ut til at Bergen og Oslo har parallelle hovedstadsfunksjoner noen år etter dette. Det er vanlig at Oslo regnes som hovedstad fra 1314, da Håkon V Magnusson bestemte at prosten ved Mariakirken til evig tid skulle være rikets kansler. Kanslerembedet ble dermed knyttet til byen, ikke til kongen.

Frå Einar Tambarskjelve til postmoderne, politiske spirrevippar.

Baktale, lygn, svik og drap som metode.

Metoden til Antiokus 4. Epifanes var lygn og bedrag, baktale, svik og drap. Sjølv om jødane klarde å frie seg frå makta hans, viste det seg at endåtil øvstepresten deira brukte liknande metode for å få Jesus hendretta. Og Jesus profeterte om at i den siste tida skal menneska falle ifrå og svike og hate kvarandre.

I vikingtida kunne det verte strid mellom småkongane, når dei gjekk til holmgang, var det ein kamp begge var førebudd på, med lik utrustning. Når dei vart samla til eit større rike vart det vel mindre av dette. Ragnvald Mørejarl hjelpte Harald Hårfagre til å samle Noreg i eitt rike, men sidan vart han og mange av folka hans drepe. Sitat frå https://nn.wikipedia.org/wiki/Ragnvald_M%C3%B8rejarl :

Snorre skreiv at Ragnvald var den «kjæraste venen til kong Harald», og det blir fortalt at det var Ragnvald som skar håret til kongen og gav han namnet «Hårfagre». Men Ragnvald Mørejarl fekk ein vond lagnad. To av sønene til kong Harald, Halvdan Hålegg og Gudrød Ljome samla til seg mykje folk og kom uventa på Ragnvald, kringsette huset hans og brende han inne med seksti mann. Kong Harald likte ille denne framferda og fòr med ei stor hær for å straffe ugjerninga. Han sette sonen til Ragnvald, Tore Teiande, til ny mørejarl og han gav Tore dotter si, Ålov Årbot, til kone. Truleg hende dette omkring år 892.

Det er ikkje tvil om at Ragnvald, jarl på Møre, var ein historisk person, men mykje av det sogene fortel om han er ikkje truverdig og vitnar om at sogeforfattarane gjerne ville stille Harald Hårfagre og hans «samlingsverk» i eit mest mogeleg positivt lys.

Ragnvald blir kalla «jarl» eller «mørejarl», men det er ingen stad sagt at det var kong Harald som gav han jarlenamnet. Truleg høyrde Ragnvald til ei hovdingætt som kalla seg jarlar, lenge før Harald Hårfagre vart konge^[5], til liks med ladejarlane i Trondheimen. Opplysingane om at Ragnvald samarbeidde med kong Harald kan til ein viss grad vere sanne, men tilhøvet mellom dei var knappast så varmt som sogene vil ha det til. Som vi har høyrt, fall Ivar Ragnvaldsson medan han var på ei hærtokt saman med kong Harald, men forteljinga om «sonebota» er ikkje til truande (så nedanfor). Kong Harald gjorde Gange-Rolv fredlaus i Noreg, noko som går fram av eit kvad^[6] som Hild (Ragnhild), mor hans, bar fram for kong Harald, der ho bad om fred for sonen sin.

Det er òg rekna som historisk truverdig at sønene til kong Harald drap Ragnvald, og ein kan lett tru at kongen sjølv stod bak ugjerninga, kanskje for å kvitte seg med ein hovding som var blitt for mektig. Torv-Einar på Orknøyane tok hemn for drapet på faren, då han litt etter drap Halvdan Hålegg på Rinnansøy.

Sitat frå https://no.wikipedia.org/wiki/Einar_Tambarskjelve :

Einar kom imidlertid i et spent forhold til etterfølgeren Harald Hardråde og opptrådte som den rene småkongen i Trøndelag og unnså seg ikke engang for å trosse kongen på tinget.^[23] Snorre ser det slik at han verget retten for bøndene mot kongen. “Einar Tambarskjelve var det som mest var formann for bøndene i hele Trondheimen. Han svarte for dem på tingene når kongsmennene gjorde søksmål. Einar hadde godt kjennskap til lovene ; og det skortet ham ikke på djervhet til å føre det fram på tingene om så kongen sjøl var der. Alle bøndene støttet ham. Kongen harmet seg sterkt over dette, og til slutt kom det til det at de hele tida dreiv på med ordstrid. Einar sa at bøndene ville ikke tåle ulov av ham dersom han brøt landsretten for dem. På denne måten gikk det noen ganger mellom dem.” ^[24] Både kongen og Einar følte seg utrygge på hverandre og Einar begynte å holde en stor styrke av huskarer (soldater) om seg, både heime og i særlig grad når han for inn til Nidaros. En gang “frelste” han til og med en tyv, anklaget på bymøtet i Nidaros, unna kongsmennene.^[25] Bare ved svik lyktes det Harald å drepe Einar og sønnen Eindride i Nidaroskaupangen.^[26] Ifølge sagatradisjonen^[27] ble likene deres jordet i Kristskirken (Nidarosdomen) ved siden av Magnus den gode.

Drapet på Einar Tambaskjelve i 1050 «markerer den endelige avslutningen av vikingtida med jarledominansen i Trøndelag og overgangen til et styre med én konge og én gud.

Kyrkjemakt og statsmakt basert på bedrag?!

Dette var politikk og religionen fekk betydning for politikken, men det var ved å høyre forkynninga av evangeliet at folket vart kristna, så det fekk betydning for dei i lokalsamfunnet. Det vart til dømes slutt på å gå holmgang, for i følge evangeliet døde Jesus på korset i staden for alle og ein kvar. Derfor vart det også forbode å gå holmgang.

Dei som ikkje trur på Gud og kristendomen trur heller ikkje på helgendyrkinga. Det gjer ikkje moderne og evangeliske kristne heller, ved reformasjonen vart det slutt på det i kyrkja. Helgendyrkinga i den katolske kyrkja hadde hatt ei politisk betydning, men no vart den erstatta av evangelisk kristendom og realfag. Men i det siste har det vorte tydeleg at motsetnaden er der enno.

For nokre år sidan skreiv biologiprofessoren Kristian Gundersen (KG) ei bok om ein vanleg kyrkjegjengar som etter so som var sagt kunne lækje sjukdom, for han fekk stor merksemd ved at avisene skreiv om det. KG meinte det var humbug og at det drog med seg så mykje anna humbug, også mellom dei venstre-radikale, som han også skreiv om, så han kalla boka «Snåsakoden». Eg lasta den ned på nettet og las gjennom den, men på slutten var der skeive om så mykje tullete påfunn at det verka mest som vitsing og underhaldning.

Seinare såg eg nokre videoar der Snåsamannen innrømma at det var humbug, men det var med også med den generelle formuleringa at slikt skjer ikkje. Som om ikkje andre heller kan oppleve lækjedom ved bønn altså?! Nokre år seinare såg eg ein video der han talte imot invandring, for å verne om vårt nasjonale sjølvstende. Så det verka som ein liknande strategi som når Olav Haraldson vart gjort til helgen, men det var no ikkje særleg vellukka då. Det rare er at der er mykje liknande svindel på venstresida, med politisk hensikt og det heng saman med at Kina prøver å få noko av sin tradisjonelle medisin godkjende.

No har ikkje eg tenkt å kaste vekk tid på å skrive om slikt tull. I staden fortel eg ganske enkelt at evangeliske og karismatiske forsamlingar har vi fått oppleve det, eg har sjølv fått oppleve det både i forsamlinga og heime med meg sjølv.

Sjå https://blessings-from-heaven.com/be-sa-skal-de-fa/

Opplæring i den kristne trua, kvar vart den av?

Prestane talar fagert i kyrkja om at Jesus velsigna småborna og sa at vi skulle la dei komme til han, vi må vende om og verte som små born for å komme inn i Guds rike. Så gjer dei avtale med foreldra om at dei skal opplærast i den kristne trua. Slik stiller dei seg i den posisjonen at dei skal lære oss det mest fundamentale, verte frelste inn i Guds rike, verte Guds born og leve i barnkår hos Gud.

Det sentrale i kristendomen er at Gud elska verda så høgt at han sende son sin den einborne, så kvar den som trur på han ikkje skal gå fortapt, men ha evig liv. Kvar den som tok imot han gav han rett til å verte Guds born. Derfor døde Jesus i staden for oss, for å frelse oss for æva og gi oss evig liv.

Når barnet skrik vil foreldra prøve å forstå kva det treng og dei vert glade når det byrjar å prate og vil prate med det for å lære det å snakke. Det vert i stand til å seie sjølv kva det treng og foreldra forstår det endå betre kva det treng og vil det gode gåver, for dei elskar barnet sitt. Slik vil også gud gi barna sine gode gåver.

Luk.11,1 Ein gong var han ein stad og bad. Då han var ferdig med bøna, sa ein av læresveinane til han: «Herre, lær oss å be, så som Johannes lærte sine læresveinar.»  2 Han svara: «Når de bed, skal de seia:
        Fader vår, du som er i himmelen!
        Lat namnet ditt helgast.
        Lat riket ditt koma.
        Lat viljen din råda på jorda så som i himmelen.
     3 Gjev oss kvar dag vårt daglege brød.  4 Tilgjev oss våre synder,
        for vi òg tilgjev kvar den som har synda mot oss.
        Og før oss ikkje ut i freisting,
        men frels oss frå det vonde.»
          5 Så sa han til dei: «Set at ein av dykk har ein ven og går til han midt på natta og seier: Kjære, lån meg tre brød,  6 for ein ven som er på ferd, er komen til meg, og eg har ikkje noko å setja fram for han.  7 Trur de at han der inne då vil svara: Uroa meg ikkje! Døra er alt stengd, og borna og eg er i seng. Eg kan ikkje stå opp og gje deg noko.  8 Nei, seier eg dykk: Om han ikkje står opp og gjev han det fordi det er venen hans, så står han då opp og lèt han få alt han treng fordi han er så pågåande.
     9 Og eg seier dykk: Bed, så skal de få. Leita, så skal de finna. Banka på, så skal det verta opplate for dykk. 10 For kvar den som bed, han får, og den som leitar, han finn, og den som bankar på, for han vert det opplate.
    11 Finst det ein far mellom dykk som gjev son sin ein orm når han bed om ein fisk, 12 eller gjev han ein skorpion når han bed om eit egg? 13 Når då de som er vonde, veit å gje borna dykkar gode gåver, kor mykje meir skal ikkje Faderen gje Den Heilage Ande frå himmelen til dei som bed han!»

Då er det meir enn rart at i Middelalderen vedtok den Katolsk Kyrkja at Jesu var så streng at vanlege folk ikkje kunne komme til han og be til han direkte, men måtte gå via paven, prestane og helgenane. Og det er rart at den karismatiske vekkinga skulle få motstand i kyrkja og i kristne organisasjonar. Det heng nok saman med kyrkja sin tradisjon frå Middelalderen.

Det er rart korleis denne haldninga kjem til uttrykk i dei utrulegaste samanhengar.  Eg forstår det utifrå den filosofiske retninga Kant – Hegel – Marx. Hegel meinte der var ei gjensidig dialektisk omforming mellom Herre og Knekt, slik dreiv Tidsånda historia framover. Gud og vanlege menneske hadde lite og inkje dei skulle ha sagt her. Når dei då likevel vil kalle det ein demokratisk prosess og hevde at dei representerer folket, så vert det absurd og lygnarisk. Det er som om prestane ikkje ber for oss likevel, men «ber» for ein kvan annan i staden, så det vert til baktale, lygn og svik. Deira forkynning av evangeliet blir til lureri, så dei forbannar oss i staden for å velsigne.

2.Tess.2,1 Når det gjeld vår Herre Jesu Kristi kome og korleis vi skal samlast med han, bed vi dykk, brør:  2 Lat dykk ikkje så lett driva frå vitet, og lat dykk ikkje skræma, korkje av åndsopenberringar, av påstandar, eller av brev som seiest vera frå oss, om at Herrens dag er komen.  3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! For fyrst må fråfallet koma og Den Lovlause syna seg, han som endar i fortaping,  4 han som står imot og opphøgjer seg over alt det som menneske kallar gud og tilbed. Ja, han set seg i Guds tempel og gjer seg sjølv til gud.  5 Minnest de ikkje at eg sa dette då eg var hjå dykk?  6 Og de veit kva som no held att, så han fyrst stig fram når hans tid kjem.  7 Løyndomen i lovløysa er alt verksam med si kraft; men han som enno held att, må fyrst rydjast or vegen.  8 Då skal Den Lovlause syna seg. Men den dagen Herren Jesus kjem i herlegdom, skal han tyna han med pusten frå sin munn og gjera han til inkjes.  9 Når Den Lovlause kjem, har han si kraft frå Satan, og han står fram med stor makt og med under og falske teikn. 10 Med allslags urett forfører han dei som går fortapt, fordi dei ikkje tok imot og elska sanninga, så dei kunne verta frelste. 11 Difor sender Gud over dei ei villfaring som gjer at dei trur lygna. 12 Såleis får dei sin dom, alle dei som ikkje trudde sanninga, men hadde si glede i uretten.

For nokre få år sidan såg eg videoar med interjuv av psykiaterar og andre nevrologar og dei påstod at tankane våre illusjonar og at vi ikkje har fri vilje. Poenget er tydeleg vis å seie imot rasjonalistar som Descartes og Pascal. Poenget er vidare å definere ei maktlaus underklasse ved å påstå at tankane deira er illusjon og at dei ikkje har fri vilje, for å gjere dei til trælar. Kva er då overklassa? Herren, knekten og tidsånda i Hegels dialektikk.

Det har å gjere med korleis dei definerer fri vilje og kva slags fridomsideal dei har. Pedagogane har definert ei frigjerings-pedagogikk, eg kom over noko slik litteratur og fann at dei definerte «frigjeringa» som å opponere mot rasjonalistane, med Spinosa i sentrum, sidan han hadde den mest fullstendige rasjonelle ideologien.

Bygge liv, kyrkjelyd, samfunn og kultur på Bibelen og bygge vidare på og med realfag og moderne teknologi.

Blåøygd og blond, einfaldig og dum?

Jesus kalla til seg alle som streva og hadde tung og bere, hos han skulle dei finne kvile. La oss tenke oss at ein mann har ein gard og har planta ein hage. Då er det han sjølv som har valt å gjere det, han valde kva han ville plante etter eigen fri vilje. Omgrepet «fri vilje» er ikkje vanskelegare enn som så. Så innser han at han treng hjelp i form av ei kone og ber Gud om det. Då er der eit poeng med at han han må velje å ta Jesu åk på seg og lære av han og at han får openberring og den har sannsynleg vis som hensikt på leie han, for med den viser Faderen omsorg for hans om sin son. Det må han stole på og satse på (Matt.11,28-30).

Men så er der komen ei herskarklasse inn i kyrkja som hevdar han ikkje kan be Kristus om noko, for prestane har sikra seg retten til å be til han, som eit privilegium. Dernest kjem der endåtil noko og påstår at han ikkje eksisterer og dei prøver å grunngi det ut frå «vitskapen». Derfor får han ikkje noko av det som han ber om. Men å få seg ei kone er no ei naturleg sak også, så då er ikkje læra deira vitskapleg likevel.

Slagordet «blåøygd» vert brukt som synonym for å vere så ein einfaldig og godtrugane at ein vert dum, å vere lyshåra vert også assosiert med å vere dum, spesielt dersom det er ei kvinne, å vere ein lyshåra mann vert kanskje heller assosiert med å vere voldeleg, som ein viking, men sidan han er blåøygd, vert han likevel lurt. Kvar kjem dette ifrå? Det kjem nok frå den tradisjonelle herskarklassa i Romarriket og seinare keisarrike. For å vere blåøygd og lyshåra er mest typisk for folket i Norden og dei som elles ikkje har vore underlagde keisarrike. Etter reformasjonen har vi i staden fått evangelisk kristendom og det er no det som ekte kristendom. Vi skal verte som born ved at vi stolar på Faderen som hans born og i følgje Matt.11, 28-30 skal vi vere einfaldige med å tru. Påstanden frå den såkalla «lærde overklassa» vert til krav om at slik skal det vere, for der er økonomisk og politiske interesser av å gjer menneska til salsvare, som trælar. Men så viser det seg at vi ikkje er så dumme som dei ville ha det til. Då utartar kravet seg som rasehat og utartar seg som rasemotsetnadar i politikken.

Evangeliet skulle forkynnast for alle folkeslag, nokon globalisme til erstatning for det er ikkje tilrådeleg. Men ved å ta imot evangeliet og verte opplærde i Guds Ord og fylte av den Heilage Ande, vert vi i stand til å forkynne evangeliet til andre. Ved at vi tek imot det og vert opplyste som folk, vert vi i stand til å gi det vidare til andre folk.

Men det viktigaste her i livet er gratis, lufta som vi pustar inn og vatnet som regnar ned frå himmelen og som vi drikk. Slik er det med det levande vatnet og den Heilage Ande også, vi får det av berre nåde, ved trua på Jesus, gratis, utan krav om gjerningar.

Samfunn oppbygt på Bibelen og realfag.

Det som trengst her er framleis forkynninga av kva som står skrive i Bibelen, med evangeliet om Kristus som det sentrale poenget som vi vil fram til. Kyrkja vart opphavleg oppbygt på evangeliets grunnvoll og det skal den framleis verte. I tillegg har vi fått realfag som eit resultat av renessansen, gjenføding av antikk kultur og då er det naturfilosofien og matematikken eg tenker på. Evangeliet spelte ei viktig rolle her, ved at det fria oss frå trældomen under avgudane, så det må vi ære og takke Kristus for.

Det er mange som hevdar og meiner at vitskapen avsanna Bibelen, men det er heilt feil, ekte vitskap stadfester Bibelen. Ved tru skjønar vi at Gud skapte alt ved sitt Ord, så det synlege har vorte til av det usynlege. Derfor er naturen forståeleg, det har vist seg ved utviklinga av realfag og moderne teknologi.

Utviklingslæra seier at livet er ein kamp for tilværet, det ser vi også i Bibelen. Det er ikkje alt av utviklingslæra som kan bekreftast eksperimentelt, den seier til dømes noko om framtida til tross for at den har vi enno ikkje erfart. Den venter seg til dømes at menneska skal utvikle seg til å verte meir evnerike og avanserte, men det er ikkje opplagt at det går slik, kanskje kjem der ein ny atroide-kollisjon som utryddar alt høgareståande liv på jorda, som ein dommedag.

Men Bibelen fortel oss noko meir som vi elles ikkje har føresetnad for å vite. Den fortel om riker som oppstod, kongane deira ovmoda seg som om det var dei som gjorde det og æra avgudane sine for det også. Men så gjekk det heile til grunne og så påstår Gud at det var han som gjorde det heile. Den seier at også at Gud framleis skaper og det viser seg ved at det går slik som det er profetert. Når vi søker samfunn med han på evangeliets grunnvoll, får vi oppleve at han skaper oss i Kristus, då skaper han oss framleis i si likning og han har omsorg for oss som sine born.

Konklusjonen er at det moderne samfunnet er oppbygt på Bibelen og realfag og det skal det framleis verte.

Jesus ville legge ein ny pris til min pris.

Tidleg på hausten 1988, medan eg studerte realfag ved UIO oppdaga eg der ei vakker jente med langt lyst hår. Medan eg sat på lesesalen øvst i Vilhelm Bjerknes hus, sa eg i mitt stille sinn til Jesus at om eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne. Sjølv om eg ikkje hadde snakka med henne eller kjende noko til henne. Nokre dagar seinare, når eg sat der, merka meg at den Heilage Ande minna meg om det og dreiv meg til å gå ned trappene og når eg kom ned i første etasje kom ho frå høgre og gjekk rett framfor meg akkurat når eg gjekk ned siste trinna. Då sa eg i mitt stille sinn. «Der er ho». Då fekk eg ei åndeleg openberring, det var som om himmelen opna seg og Jesus sa det same til henne, samtidig som eg sa det: «Der er ho». Eg er viss på at ho også opplevde det og at både eg og ho gleda seg over det. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus.

Seinare, på møte i den Frie Evangeliske Forsamling, sa Jesus til meg at i æva skal der vere menneske som vart vunne for himmelen ved det vitnet eg var og som skal stråle som stjernene på himmelen i avglansen av hans herlegdom. Eg forstod at det var sikta spesielt til dette og at eg vart eit vitne for mange med henne. Det var ved at eg var fylt av den Heilage Ande og den kan vel ha gjort meg til vitne mange gongar utan at eg heilt har vore klar over det og forstått det eller tenkt på det.

Eg trur at når ei ung jente får oppleve samfunnet med Faderen og Sonen i den Heilage Ande, så ho med tru og tillit kjenner seg trygg i at Faderen elskar henne og har omsorg for henne som sitt barn og at Kristus elskar henne og har omsorg for henne som si brud, så vil ho stråle i glede i avglansen av Guds herlegdom. Den glade bodskapen er å verte innboden til bryllaupet mellom Kristus og hans brud, bruda vert kledde til det og bryllausgjestane vert kledde til det og det trur eg er ved fylden av den Heilage Ande.

Seint på våren 1989 stilte ho og nokre andre seg opp på trappa framfor matematikkbygget, ned mot den sentrale plassen på Blindern, mellom Vilhelm Bjerknes hus og Sofus Lies Auditorium og ho sang songar av rockegruppa Creedence Clearwater Revivle, det betyr «Truverdigheit Klart vatn, Vekking», så det høyrest no evangelisk ut. Kanskje dei spelte attåt også. Det var sikkert som ein ledd i annonseringa av ein revy som ho var med på og som heitte «Hva er vitsen».

Jesus sa eg skulle fryde meg og glede meg i hans frelse, glede meg i han, så ville han gi meg det som mitt hjarte attrår. Eg skulle lovprise han i kyrkjelyden og lovprise han ute mellom heidningane, så ville han legge ein ny pris til min pris.

Bodskapen 5.10.2014:

«Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at eg har behag i dykk som lovprisar mitt namn. Derfor, mitt barn, skal du ikkje halde deg tilbake, men du skal vere frimodig og løfte di røyst og prise meg og ære meg for den frelsa eg har tilveiebrakt. Og sjå, eg skal legge ein ny pris til din pris, seier Herren. Derfor, seier Herren, ver frimodig, lovsyng meg mellom heidningane, ær meg, pris meg, lovsyng mitt heilage namn og du skal få kjenne, at min herlegdom skal fylle deg. Amen.»

Han hadde kalla Sions dotter ut i dansen med dei glade, for Jesus var Herren hennar brudgom, han var Herren hennar ektemann.

2011.12.18. Maranata. Jesus kalla Sions dotter ut i fridomen.

Slik kunne eg også gå ut og glede meg mellom dei glade. Sidan eg var i eit studentmiljø, tenkte eg på den faglege gleda til realistane, sidan det er ekte og sikker kunnskap og vitskap, eg meinte eg kunne takke Gud for den og det kunne dei også og slik ville han legge ein ny pris til min pris. Eg skulle lovprise Jesus for frelsa og så ville han legge ein ny pris til min pris, så eg venta meg at han ville gi meg ei kone som også lovpriste han for frelsa. Det kan vel vere at det også er med ein ny type musikk, rocke-musikk.

Denne hausten byrja eg å studere biologi og på ei forelesing kjende eg meg sterkt tiltrekt av ei jente, eg kjende meg tiltrekt av kroppen hennar. Eg vedkjende det for Kristus i kveldsbøna mi og på møtet i Maranata neste søndagskveld svarde han meg slik; bodskapen 12.10.2014:

«Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at du skal fryde deg og glede deg i mi frelse. Gled deg i meg, seier Herren, så skal eg gje deg kva ditt hjerte attrår. Ver ikkje opptatt med det som er rundt deg, sjå deg ikkje om, verken til høgre eller venstre, men ha ditt blikk festa på meg, seier Herren. Ver oppteken med det som er der oppe. Eg har jo sagt i mitt ord, er de oppreist med meg, då skal de søke det som er der oppe. Men eitt er nødvendig, seier Herren, det er å verte fylt av min Ande, fylt av mi salving og kraft i denne tida. For sjå, den vonde, han står dykk imot. Men med mi kraft og mi salving, så skal de vinne meir enn siger, seier Herren. For sjå, den ånd som bor i deg, den er sterkare enn den som er i verda.

Mange er dei i desse dagar, som ser seg tilbake og som ligg etter på vegen. Derfor, mine barn, skal de rope til meg og be for dei, at dei skal få ny kraft og nytt mot og eg skal møte dei på nytt igjen, seier Herren. For sjå, det er mange som er såra, det er mange som har det vondt og lid. Men de, mine born, de skal gå ut og trøyste dei. Og de skal hjelpe dei på vegen, for eg har sagt i mitt Ord, at de som er sterke, de eg skuldige til å bere dei svake. For sjå, det er mange svake mellom mitt folk. Men eg, Herren, ynskjer å kalle dei i desse dagar og eg, Herren, skal fylle dei med mi salving og kraft. Og då skal den svake seie, eg er ein helt. For sjå, det er kun med mi kraft du kan vinne siger.

Ja, eg vil prise og opphøye deg, min frelsar og Herre, fordi du har frelst meg, fordi du har skrive mitt namn i livets bok. Og eg veit at når du kjem, så skal eg få vere med. Og eg skal vere med i den skaren, som skal toge inn i staden med dei faste grunnvollar. Å, kor eg lengtar etter å sjå deg, som mi sjel elskar. Amen.»

Denne jenta kallar eg Poly-Ester, ho var lyshåra og såg ut som ei skandinavisk jente, men sidan høyrde eg at ho snakka eit aust-Europeisk språk med ei anna jente, eg fekk vite at det var russisk, for Poly-Ester var frå Ukraina og den andre var frå Russland. Eg skal glede meg i frelsa og lovprise han for den, og så vil han legge ein ny pris til min pris. Eg skal glede meg i Herren, så vil han gi meg det som mitt hjarte attrår. Eg ventar meg at slik vil han gi meg ei frelst kvinne til kone.

Eg skal bidra i kyrkjelyden med det Gud har gitt meg i hjertet.

Omlag eit halvt år etter at eg byrja å studere realfag i Bergen hausten 1976, talte Jesus til meg omlag slik: Du som fekk livet planta i deg, dette livet, det skal vekse. Då forstod eg og visste med meg sjølv at det var planta i meg ved Gud Ord allereie når eg var ein liten gutunge. Mange år seinare sa Jesus eg skulle sjå til at eg bidrog i kyrkjelyden med det som Gud hadde gitt meg i hjerte. Då tenkte eg først på at når eg gjekk på gymnaset fekk eg oppleve at Guds kjærleik var utrendt i mitt hjerte ved den Heilage Ande som var meg gitt, men sidan tenkte eg også på at livet var planta i meg ved Gud Ord allereie når eg var ein liten gutunge.

Bodskapen 29.3.2015:

«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemmt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og  så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrgje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.

Stå ikkje ved bredda og sjå på nådens flod, men kast deg uti, så skal du kjenne den skal bere deg, den skal halde deg oppe og du skal få oppleve  ein fryd i ditt hjerte som du aldrig før har kjent, for det er ikkje av gjerningar du får det, men du får det som er gitt av berre nåde. Og skattkammeret mitt er ope og alle rikdommar og skattar er tilstades, skjult i meg. Men du må ha apetitt og når du har lengsel, så skal du gå inn og så skal du ta for deg av det som er fullbrakt og eg skal gi deg det som arv og då skal du fryde deg og glede deg. Fordi eg Herren skal fylle deg med overflod.

Eg skal gi deg føter som hindane, du skal bli stilt opp på høgdene og du skal få sjå det vidstrakte landet, og med dine auge skal du sjå det og med di tru skal du innta det, for landet det ligg ope for deg, fiendane er besigra, det er ikkje ein mur som skal vere for høg for deg. Men du skal få kjenne at med tru skal du innta -, bry deg ikkje om omstenda, men ver oppteken med meg, så skal eg Herren løfte deg inn i ei atmosfære og du skal verte til eit anna menneske.»

På møtet på Salen Fiskå 11.8.2022. sa Jesus til oss at han står ved døra og bankar på, han bankar på hjertets dør og ynskjer å få komme inn som ein god ven. Han ville ta bustad i deg (meg) med heile si fylde. Så sa han at utan at vi blir som born kjem vi på ingen måte inn i Guds rike. Vi veit at bokstaven slår i hel, men Anden gjer levande. Så det verkar som der er ei alternativ opplæring, som strir mot Guds kjærleik og omsorg for sine born, hans oppseding og opplæring.

Denne konflikta har eg skrive meir om her:

Striden om prestetenesta, vår presteteneste og mi presteteneste.

Eg skal sjå på Jesus og bruke mi nådegåve og mitt naturtalent.

Vi skal sjå på Jesus (2.Kor.11,3 Heb.12,1..), han har sagt han vekker opp mitt reine samvit, så eg skal sjå på han i alle livets samanhengar. Han har også sagt eg skal sjå på det verk han har gjort for meg, i meg og gjennom meg. Eg skal ikkje sjå på det eg ikkje har, men sjå på det eg har og bruke det, sjå på det eg er god på og bruke det og bruke det han har gitt meg. Så eg skal bruke både mitt naturlege talent og mi nådegåve.

Bodskapen 22.8.2022:

«Her er mange endå i mitt land, sier Herren, som ikkje har hørt om meg, dere tror det ikke, men det er sant, her er enda mange som ønsker å få møte meg, men som ikkje vet veien, sier Herren. Dere er utvalt til å vise dere veien, vise veien til meg. Og løft blikket deres og se. Der er ting som dere skal få oppleve i dagene som kommer, om dere løfter blikket deres og ikkje ser på det umulige, for jeg er i går og i dag den samme, jeg er det, ikkje noko som dere berre har lært utenat, men jeg er i går og i dag den samme, jeg kan sette alle ting i stand, sier Herren.

Se ikkje på alt det som ikkje du har, sier Herren. Men løft blikket og se på hva du har. Og hva dine evner, hva du er god på. Og gå ut på det du har og bruk det jeg har gitt deg. Og jeg skal sette deg over større ting, sier Herren, bare du er lydig og gå på det du har fått. Du synest det er ringe, sier Herren, men det er ikkje det, sier Herren. Bruk det du hev fått, jeg vil oppmuntre deg, løft blikket og se. Se, jeg står for døren endå og banker og det er mange som skal få oppleve meg, sier Herren, gjennom deg. Ja, løft blikket ditt og se, se deg omkring, du skal få se meir enn det du tror. Amen.»

Når Jesus sa eg skulle bruke det eg var god på, tenkte eg på mitt talent for matematikk, for når eg byrja på ungdomsskulen vart det klart at eg hadde gode evne for matematikk. Å bere fram kroppen som eit levande heilagt offer til velbehag for Gud har som hen sikt at vi skal bruke våre naturlege evner, det som ligg i genane og då er det viktig for oss å finne ut av kva det er vi soleis er god på og bruke det. Men det er også slik at når Jesus døyper oss med den Heilage Ande og gir oss nådegåve, så er det han som brukar oss som lemar på sin lekam og det er den einskilde som brukar si nådegåve som lem på hans lekam.

Ja, Gud ville utgyte sin Ande over alt kjøt, han har utgytt den over mitt kjøt, eg har teke imot og fått oppleve det og takkar han for det og det vil eg halde fram med.

Herskar-dynasti, gjenføding, arvesyndslære, hjerte-omskjering i Anden eller sundskjering.

Dei store verdsrika Assyria, Babylonia, Media, Persia, det Greske Riket ved Aleksander den Store og Romarriket var styrte av herskarar som påstod dei var gudar og det kunne vere dynasti som påstod dei ætta frå gudane. Dei meinte dei var ei guddommeleg eller gude-gitt overklasse altså.  Men så kom Jesus og forkynte den glade bodskapen om at alle som tok imot han skulle få rett til å verte Guds born, fødde på nytt av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Han og disiplane hans prioriterte å gå til dei som trengde det mest i Israel, den fattige og ulærde underklassa, men også til den rike Sakkeus, han sat til bords med tollarar og syndarar.

Paulus var ein ivrig farisear som forfølgde Kristi kyrkje, men så openberra Gud si frelse for han i Kristus og det vart eit tankekors for han at han som meinte at han var så rett-truande hadde teke så feil. Han forklarde det med syndefallet, frå det trengde synda seg gjennom til alle menneske, ved at dei synda på same måten som den første Adam. Dei prøvde å forgude seg sjølve med sin kunnskap altså.

Men omskjeringa i den gamle pakt er førebilete på hjerte-omskjeringa i den Heilage Ande i den nye pakta, alle som tok imot Jesus gav han rett til å verte fødde på nytt, av vatn og Ande og det som er født av Anden er ånd. Gud ville utgyte sin Ande over alt kjøt, så då skal vi late Anden råde i vår døyelege lekam. Så det blir viktig for oss å bere kroppen fram som eit levande heilagt offer til Guds velbehag, det er vår åndelege gudsteneste. Kroppen er framleis fysisk, biologisk og kjøteleg, men den har vorte eit tempel for den Heilage Ande. Anden openberrar Sanninga i Guds Ord for oss, at Jesus er Sanninga som set oss fri, han er vår frelsar og Herre.

Men så talar Paulus også om sundskjeringa, som om dei skjer vekk noko meir enn det som vart gjort ved omskjeringa og soleis skadar seg. Det er talande for dei som med omskjeringa meiner at hjerte-omskjeringa i Anden ikkje er bra nok. Det er fråfallet som blir som syndefallet på nytt. Slik vert vanlege folk lurte, så dei får ikkje oppleve den rike velsigning og overflodslivet som var lova. I staden får dei eit nytt herskardynasti som verkar drepande på sjelelivet og åndslivet (Joh.10,1…).

Eg har nok opplevt dette som ei konflikt og så har der også vore ein motsetnad mellom den tradisjonelle teologiske opplæringa og opplæringa i realfag, men eg har meint at i det eg let meg forsone med Gud på evangeliets grunnvoll, får eg det til å stemme.

Dette har eg skrive meir om her: https://xn--mre-jarl-54a.no/2022/10/06/adelstand-eller-barnekar-hos-gud/

Ein bodskap til mitt hjerte og mitt distrikt: Gud vil vende fedrane sitt hjerte til borna og borna sine hjarte til fedrane.

Møtet på Sion Åheim 20.3.2022. Krigen i Ukraina og bodskapen til Johannes døyparen.

Innleiing ved Arne Herrmannsen.

Arne minna oss om då Jesus sende disiplane sine for å stelle til påskemåltidet.

Luk.22, ⁷ Så kom den dagen i usyrdebrødshelga då påskelammet skulle slaktast.  ⁸ Då sende Jesus Peter og Johannes i veg og sa: «Gå og stell til for oss, så vi kan halda påskemåltid.»  ⁹ «Kvar vil du vi skal stella det til?» spurde dei. ¹⁰ Han svara: «Når de kjem inn i byen, møter de ein mann som ber ei krukke med vatn. Han skal de fylgja til det huset han går inn i, ¹¹ og så skal de seia til han som eig huset: Meisteren spør: Kvar er romet der eg kan halda påskemåltid saman med læresveinane mine? ¹² Då skal han syna dykk ein sal ovanpå med benker og puter. Der skal de stella til.» 13 Så gjekk dei og fann det så som han hadde sagt, og dei stelte til påskemåltidet.

Han refererte til S.Ordt.16 og sa legg din veg i Herrens hand ….

Salme37, 4 Ha di lyst og glede i Herren,
        så skal han gje deg det hjarta ditt ynskjer!
     5 Legg din veg i Herrens hand,
        lit på han, så skal han gripa inn.
     6 Han skal la di rettferd bryta fram som ljoset,
        din rett skal verta som høgljos dag.

S.Ordt.16,3 Lat Herren ta seg av alt ditt verk,
        så skal planane dine lukkast.

Tale ved Oddleif Wahl.

Oddleif hadde tenkt på tre taler, kva skulle han velje, men så valde han å flette dei til ei tale, som i ei flette, så kanskje noko traff midt i fletta for nokre og noko anna traff midt i fletta for andre.

Han minna oss om at Jesu frelseverk er fullført (Tetelestai, på gresk) og om noko som han talte over sist, at liv og død er i tungens vold. Folk ventar på at det skal verte gjennombrot for Stat-tunellen, men vi ventar på gjennombrot for den kristne vekkinga. Så sa han noko om krigen i Ukraina, folket kjempar for nasjonalt sjølvstende til samnlikning med vår kamp for nasjonalt sjølvstende. Så samanlikna han Ukrainas president med kong Håkon som kom tilbake frå eksil etter krigen. Det høver også som bakgrunn for denne tala, for vi ventar at Jesus skal komme att.

Gud er ikkje sein med å oppfylle lovnaden om at Jesus skal komme att, men når han dyrgje med det, er det for at fleire skal verte frelst. Så vi kan framskunde hans komme ved å forkynne evangeliet.

Absalom stal folkets hjerte, frå kong David, så David og hæren hans flykta over kedron-bekken og oljeberget. Ganske nøyaktig 1000 år seinare, gjekk Jesus og disiplane hans same vegen.

2.Sam.15,23 Alle gret høgt då hæren gjekk forbi. Kongen kryssa Kedron-bekken, og heile hæren gjekk forbi og tok vegen mot ørkenen. 24 No kom Sadok òg med alle levittane som bar Guds paktkiste. Dei sette kista ned, og Abjatar bar fram offer heilt til heile hæren hadde fare ut av byen. 25 Kongen sa til Sadok: «Før Guds paktkiste tilbake til byen. Finn eg nåde for Herrens auge, lèt han meg koma tilbake, så eg får sjå att både paktkista og staden der ho står. 26 Men seier han: Eg har ikkje hugnad i deg, då får han gjera med meg som han synest best.» ²⁷ Så sa kongen til presten Sadok: «Skjønar du? Vend attende til byen i fred. Du og Ahimaas, son din, og Jonatan, son til Abjatar, skal vera med dykk. 28 Eg skal venta attmed vadestadene i ørkenen til det kjem melding frå dykk.» ²⁹ Då førte Sadok og Abjatar Guds paktkiste tilbake til Jerusalem, og der vart dei verande. 30 David gjekk gråtande oppover Oljeberget, berrføtt og med tildekt hovud. Alle som var med han, hadde òg dekt hovudet og gjekk gråtande oppover.

I 2.Sam.18 er det fortalt at David gret over Absalom, son sin. Så det vart depresjon i leiren, sjølv om dei hadde vunne. Men så var det ein som sa at no må vi bringe kongen heim. Judafolket var dei første til det og så spurde dei andre kvifor dei skuløle vere dei første til det, han var då deira konge også. Då svarde dei at det var fordi han stod dei nærast. Så når vi er dei første til å bringe han heim til oss, same kva kristen organisasjon det er, så er det fordi han står oss nærast og slik framskundar vi hans komme.

I Matt.4 er det fortalt at Djevelen freissta Jesus, endåtil ved å sitere frå Bibelen, men Jesus svarde med andre Bibel-vers. Jesus kunne ha gjort under, slik som Djevelen prøvde å freiste han til, men det hadde vorte på Djevelens premisser. Jesus let seg ikkje freiste, han sigra over Djevelen og når han døde og stod opp att, sigra han for oss også. Sidan Jesus har sigra, kan vi sie at vi har siger i Jesu namn. Dette samanlikna han med det kjende biletet av heimevern-offiseren som møtte dei tyske offiserane ved Akershus festning, for å ta over festninga.

Matt.4,1 i førti dagar og førti netter, og til slutt tok svolten han.  3 Då kom freistaren til han og sa: «Er du Guds Son, så sei at desse steinane skal bli til brød!»  4 Jesus svara: «Det står skrive:
           Mennesket lever ikkje av brød åleine,
           men av kvart ord som går ut frå Guds munn.»
 ⁵ Då tok djevelen han med seg til den heilage byen, sette han ytst på tempelmuren  6 og sa: «Er du Guds Son, så kast deg utføre! For det står skrive:
           Han skal gje englane sine påbod om deg.
Og:
           Dei skal bera deg på hendene
           så du ikkje støyter foten på nokon stein.»
 7 Men Jesus sa til han: «Det står òg skrive:
           Du skal ikkje setja Herren din Gud på prøve.»
 ⁸ Så tok djevelen han med seg opp på eit svært høgt fjell og synte han alle rika i verda og deira herlegdom  ⁹ og sa: «Alt dette vil eg gje deg om du fell ned og tilbed meg.» 10 Men Jesus sa til han: «Vekk med deg, Satan! For det står skrive:
           Herren din Gud skal du tilbe,
           han og ingen annan skal du tena.»
11 Då gjekk djevelen frå han, og sjå, englar kom og tente han.

Såkornet må falle i jorda og døy, for at det skal verte nytt liv.

Når Jesus stilte stormen, sa han først «tei stilt», Wahl meinte han sa det til disiplane sine, for dei sa noko anna enn å vedkjenne trua på han og det han hadde sagt. For dei var redde og sa: «Vi går under». Men Jesus hadde då sagt at dei skulle over til den andre sida. Så truga han stormen og det vart stilt. Så Jesus endra omstenda, Gud gjer noko nytt. Når nokon døde, gret dei over sine døde og fekk tak i naboar for å vere med å gråte over den døde. Ei lite jente var død og gråtekonene sat der, men når Jesus kom, sa han at dei skulle gå ut. Så vekte han opp den døde. Han samanlikna det med Bygdedyret, det sladrar om synd og slik forkynner det død. Men når vi forkynner trua på Kristsu, så er det livgivande ord. Så minna han oss om det synet Esekiel fekk av dei tørre beina i dalen, der var ikkje mykje liv. Men så byrja han å tale til dei og då fekk dei sinjar, kjøt og hud og så vart dei levande. Profeten talte Guds Ord, så då var det også Gud som talte og det skjedde.

I Apostelgjerningane er det fortalt at Gud var med og stadfesta Ordet.

Her er hjørnesteinsbedrifter som Olivin, men Jesus er hjørnesteinen for Guds tempel, det er viktigare og meir fundamentalt.

Mykje nytt kjem fram i massemedia, er det noko sant i det som Putin seier?

Profeten Jesaja: Kven trudde den bodskapen dei høyrde?

Når disiplane gjekk ut i Jerusalems gater på pinsedag, var der dei som lurte på om dei var drukne, fordi dei prata så rart, men endåtil på andre språk som dei kjende att. Men så byrja dei å tale til folket og forkynne den bodskapen Jesus hadde sendt dei med.

Tungetale ved Palma Åhjem, tyding ved herr Myklebust.

Ja, seier Herren, endå ein gong har eg sendt ein av mine tjenarar til din stad, bringe lys, fred, frelse, glede og å samle mitt folk med meg, til vederkvegelse, til fornyelse, i ditt ekteskap, i din heim, … Og eg vil endå ein gong vende fedranes hjerte til barna og barnas sine hjerte til fedrane, så ikkje eg skal slå landet med bann, men til velsigning. Opne ditt hjerte vidt opp og ta imot det budskap, som endå ein gong blir sendt imot deg. Amen.

Kommentar.

Eg skreiv ein lang kommentar til dette møtet; https://blessings-from-heaven.com/2022/08/19/2022-8-1114-salen-fiska-kven-er-rette-kandidaten-til-a-bli-brukt-av-gud-jesus-star-for-dora-og-bankar-pa-verte-som-born/

Her har eg skrive om at profeten Malakias profeterte om at der skulle komme ein profet som han kalla Elia, som skulle vende borna sine hjarte til fedrane og fedrane sine hjarte til borna. Borna skulle ære foreldra sine og dei skulle ære Gud ved å halde kviledagen heilag. Eg tenker på det både som betydninga av den naturlege arven og som å vende tilbake til den læra som dei hadde frå fedrane og som dei vart velsigna ved. Det er ein profeti om Johannes Døyparen og han forkynte også at dei som tok imot Jesus, skulle verte fødde av Gud.

Joh.1, 6 Det stod fram ein mann, send av Gud; Johannes var namnet hans.  ⁷ Han kom for å vitna; han skulle vitna om ljoset, så alle kunne koma til tru ved han.  ⁸ Det var ikkje han som var ljoset, men han skulle vitna om ljoset.
     ⁹ Det sanne ljoset som lyser for kvart menneske, kom no til verda. ¹⁰ Han var i verda, og verda har vorte til ved han, men verda kjende han ikkje. ¹¹ Han kom til sitt eige, og hans eigne tok ikkje imot han. ¹² Men alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på namnet hans. ¹³ Dei er ikkje fødde av kjøt og blod, ikkje av menneskevilje og ikkje av manns vilje, men av Gud.
    ¹⁴ Og Ordet vart menneske og tok bustad mellom oss, og vi såg hans herlegdom, ein herlegdom som den einborne Sonen har frå Far sin, full av nåde og sanning. ¹⁵ Johannes vitnar om han og ropar ut: «Det var om han eg sa: Han som kjem etter meg, er komen framom meg, for han var til før meg.»
    ¹⁶ Av hans fullnad har vi alle fått, og det nåde over nåde. ¹⁷ For lova vart gjeven ved Moses; nåden og sanninga kom ved Jesus Kristus. ¹⁸ Ingen har nokon gong sett Gud; men den einborne, som er Gud, og som er i Faderens fang, han har synt oss kven han er.

Og så skreiv eg om same tema i dokumentet https://xn--mre-jarl-54a.no/2022/10/06/adelstand-eller-barnekar-hos-gud/

Så denne kommentaren vert komprimert.

Gud sende sin tenar til min stad for å «bringe lys, fred, frelse, glede og å samle mitt folk med meg, til vederkvegelse, til fornyelse, i ditt ekteskap, i din heim». Og han vil endå ein gong vende fedrehjarto til borna og barnehjarto til fedrane, så han ikkje skal slå landet med bann, men til velsigning. Og han vil at eg skal opne hjartet mitt og ta imot denne bodskapen som endå ein gong vert sendt imot meg. Det verkar som han tok oppatt tråden i møtet 11.8.2022.

Det har eg skrive om her:

2022.8.11&14. Salen Fiskå. Kven er rette kandidaten til å bli brukt av Gud? Jesus står for døra og bankar på. Verte som born.

Striden om prestetenesta, vår presteteneste og mi presteteneste.

Vende barnehjarto til fedrane, ære far og mor og fedrane.

Gud ville utgyte sin Ande over alt kjøt og det får vi oppleve ved trua på Kristus. Gud utgyt sin Ande over mitt kjøt, eg tenker meg at slik utgyt han sin Ande over mi slekt også og over folket på min heimstad. At han vender barnehjarto til fedrane minner meg om å ære foreldra mine og slekta mi, så eg vil skrive litt om den. Då må vi bøye oss for han og la hans Ande råde i vår døyelege lekam. Vår genetiske arv vert ikkje endra av den grunn, om ikkje Gud lækjer oss frå ein genetisk sjukdom då. Så i denne artikkelen har eg skrive litt om mi slektstavle. Mi mormor kom frå Nordfjord og utdanna seg til lærar og på landsbygda var det sjeldan at ei kvinne hadde slik høgare utdanning på den tida. Ho var spesielt flink i matematikk. I slektstavla til mora til min farfar fann eg tre ættegreiner tilbake til Harald Hårfagre, med forgreiningar vart det fem.

I slektstreet mitt fann eg følgande kongar, talet på generasjonar sidan i parantes: Arnvid Konge (35), Kong Eirik (Svigerfar til Harald Hårfagre), Kong Gorm Knutson den Gamle, Kong Harald Gormson Blåtann, Kong Harald Hårfagre (33), Kong Harald Sigurdson Hardråde (29), Kong Håkon Håkonson (22), Kong Håkon Sverreson (23), Kong Magnus Olavson Berrføtt (27), Kong Olav Haraldson Kyrr (28), Kong Sigurd Haraldson Munn (25), Kong Svein Haraldson Tjugeskjegg, Kong Sverre (Sigurdson?) (24). 13 kongar pluss Skule Tosteson Kongsfostre (29). Kong Gorm var far til Kong Harald Gormson Blåtann og han var far til Svein Tjugeskjegg, dette var danskekongar.

Eg fann følgande jarlar: Jarl Arnmod Arnvidson, Jarl Bruse Sigurdson (27), Jarl Eiliv Bårdson (24), Jarl Einar Ragnvaldson (32), Jarl Håkon Grjotgardson Ladejarl, Jarl Håkon Sigurdson ladejarl (27), Jarl Ljot Eilovson (24), Jarl Lodve Torfinnson (29), Jarl Ragnvald Bruseson (26), Jarl Sigurd Digre Lodveson (28), Jarl Sigurd Håkonson Ladejarl, Jarl Tore Ragnvaldson den teiande, Jarl Torfinn Einarson Hausakljuv (31), Jarl Toste (30), Jarl Ulv Torgilson, Jarl Øystein Jarl (34). 16 stk. Og så ætta eg frå Einar Tambarskjelve.

Vår genetiske arv er framleis avgjerande for kven vi er og det er viktig for oss å finne ut kva vi er god på, kva vi har naturlege talent for og utvikle det. Når eg var ung oppdaga eg at eg var sterk og uthaldande og gjorde det godt i friidrett og det har no kome vel med når eg har drive tråling. Når eg byrja på ungdomsskulen gjorde det godt i matematikk. For nokre år sidan prøvde eg meg på nokre IQ-testar og vart overraska over kor høgt eg skåra. Dette har eg skrive om her: https://faith-and-entropy.com/2019/12/31/skaping-og-sjolvbilete-sjel-intelligens-og-bolgefunksjon/

Når Gud utgyt sin Ande over vårt kjøt, skaper han oss i si likning ved sitt Ord og sin Ande, så vi vert forandra, vi vert nye skapningar. Det er ikkje vårt eige verk, men Guds verk. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus, så då vert det viktig for oss å sjå på han. Slik får vi oppleve at Gud skaper oss i si likning.

Den kristne vekkinga og motstanden frå den Lovlause.

David gjorde hor med Batseba, det var opprør mot Herre. Profeten tala han til rette, han vedkjende si synd og fekk tilgjeving, så han slapp og døy, men han skulle likevel verte straffa og lausungen skulle døy. Sidan fekk han ein annan son med henne og let han arve trona. Då gjorde Absalom opprør, det kom som den straffa Natan profeterte om. Dette talte Wahl om.

Når eg var i Oslo og gjekk på møte i Maranata sa Jesus at eg skulle sjå til at eg bidrog med det Gud hadde gitt meg i hjertet. Bodskapen 29.3.2015:

«Midt i mi menigheit har eg bestemt det skal vere vekking, midt i mi forsamling har eg bestemt at der skal livet vere. Det er ikkje noko som personar har, men det er noko som mi forsamling skal eige i si midte. Der skal livet vere, der skal overfloda vere, der skal fornyinga vere. Derfor sjå til at du bidreg med det Gud har gitt i ditt hjerte, så skal eg rake glørne saman og  så skal bålet byrje å flamme og elden skal byrje å brenne og du skal få kjenne at pinsefesten sin dag, den er ikkje over, den er framleis tilgjengeleg.»

Då tenkte eg først på at når eg gjekk på gymnaset fekk eg oppleve at Guds kjærleik var utrendt i mitt hjerte ved den Heilage Ande som var meg gitt. Sidan kom eg i hug at omlag eit halvt år etter at eg byrja å studere realfag i Bergen hausten 1976, talte Jesus til meg omlag slik: Du som fekk livet planta i deg, dette livet, det skal vekse. Då forstod eg og visste med meg sjølv at det var planta i meg ved Gud Ord allereie når eg var ein liten gutunge.

Så talte John Miland tre gongar om at David prøvde å skjule si synd, men då synda han igjen. Så kom profeten Natan og talte han til rettes og han vedkjende si synd og bad om nåde og tilgjeving, bad Herren skape i han eit reint hjarte og fornye ein stødig ånd i han. Som vanleg talte han om det han meinte Herren minna han om  og eg kommenterte det som generell evangelisk metode, same kva slags synd det er. Men også som eit spesialtilfelle, for i det eg hadde bedt Jesus om ei frelst kvinne til kone, sidan eg var ung, kom eg i ei liknande stilling som Uriah når David dreiv hor med kona hans. Ho vart gravid og David prøvde å skjule si synd ved å svike Uriah, så han fall for fiendens sverd, så David kunne ta over kona hans. Det verka for meg som Miland vart overtyda om at, jau, Gud ville gi meg henne Virtuella til kone, men slik fekk eg motstand. I staden for å vedkjenne dette som synd, har dei prøvt å skjule det og tvert om gjort det til politikk. Men då viser det seg som ein feilslått politikk og motstand mot den kristne vekkinga. Så når eg skal sjå til at eg bidreg med det Gud har gitt meg i hjartet, får eg motstand. Slik får den kristne vekkinga motstand. Slik vert folk lurte. Det var då som den Lovlause.

Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone, men får motstand ved at dei soleis gjer krav på kroppen hennar, så det er strategien til den Lovlause. Men Jesus tyner han ved pusten frå sin munn, det er den Heilage Ande.

Slik prøver dei å lure meg og oss som er herifrå og opplegget er tydelegvis mykje meir omfattande enn som så. Men eg skal vinne siger ved trua på at Jesus stod oppatt frå dei døde, ved at eg vender meg til han og ser på han og vert fylt av den Heilage Ande.

Der kom bodskap gjennom tyding av tungetale i alle desse møta og eg tek med det siste.

2012.02.19. Maranata. Davids syndserkjenning.

2012.06.03.Maranata. Davids syndserkjenning.

Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2016/08/07/2012-06-03-m-davids-syndserkjenning/ :

«Ja, seier Herren, eg er den som kan frelse og eg kan fullkome frelse. Eg er den som tilgjev synder, eg er den som reinsar deg og gjer deg kvit som snø. Derfor skal du komme til meg og vedkjenne dine synder. Og du skal få oppleve at eg er ein god Gud. Eg er ein som vil at alle skal verte frelst og kome til erkjenning av Sanninga. Men du må komme til korset, seier Herren. Der må du knele ned og vedkjenne, seier Herre. For sjå, dersom du vedkjenner, då er eg rettferdig, eg er trufast og eg reinsar ifrå all urettferd.

Eg har sagt i mitt Ord, at det skal ikkje vende tomt tilbake. Sjå, mitt Ord som er sått ut, seier Herren, det gjer sin verknad no. Og eg Herren, eg skal la mange komme og dei skal oppleve at det Ord som eg har talt, det er kraftig og det er verksamt. Dei skal få oppleve, seier Herren, å verte fødde på ny, ved sannings ord, som lever og blir. Derfor mitt barn, ver frimodig, haldt fram mitt Ord. Forkynn mitt Ord og sei det står skrive og det står atter skrive. For sjå, det er mitt Ord som skal utføre det eg sender det til.

Ja, eg vil prise deg og opphøye deg, min frelsar og Herre, fordi du frelste meg i unge år, eg har opplevd at du har vore med meg i alle ting. Eg har opplevt deg som ein trufast Gud forutan svik. Derfor vil eg opphøye deg og prise deg midt i kyrkjelyden. Hjelp meg du, Herre, til å gå dine vegar (som du leier?). Og eg elskar deg Herre, eg vil fryde meg i di frelse. For du har i Sanning lagt ein ny song i mitt hjerte. Amen.»

Rydde meg vekk, så den Lovlause skal ta over? Men eg skal sigre over verda ved trua på Kristus.

Olav Haraldson vart drepen, men så vart han gjort til helgen etter sin død. Slik fekk den nye kongen makt gjennom den katolske kyrkja. Men det var svindel. Det fekk ei viss betydning for vanlege folk ved at det vart slutt med å gå holmgang. Einar Tambarskjelve hjelpte Magnus den Gode til makta, men vart sidan drepen ved svik av kong Harald Hårråde, onkelen til Magnus, som overtok makta etter han.

Eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kone sidan eg var ein gutunge. Men så viser det seg at dei vil rydje meg av vegen til samanlikning med korleis David rydja Uria or vegen. Den strategien har dei gjort politikk ut av, som om det skulle vere så fundamentalt som å sikre kongsmakta og stadfeste Oslo som hovudstad. I tillegg er det ein fundamental strid om prestetenesta, det er den Duglause Hyrdingen som prøver å ta over, for å gjete slaktesauene for sauehandlarane.

Dette skreiv eg om som kommentar til desse møta  men det verka som eg kom ingen veg, så eg reiste heim att til Sunnmøre. De verkar som «de» vil halde fram med same strategien, same politikken og same religiøse villfaringa. Men det eg har å gjere er framleis å søke samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll, søke Herren av heile mitt hjarte. Han vil utruste meg til å tene han i den himmelske heilagdomen og gi meg siger, eg skal sigre over verda saman med Kristus.

Kan vi få ein fornya Nidaros-Gardariket-politikk?

Eg har fått ein bodskap frå Jesus til mitt hjerte og mitt distrikt og får stige fram for nådens trone og få meir. Jesus er min øvsteprest og talsmann hos Faderen, han ber for meg og talar mi sak. Den Heilage Ande ber for meg og fleire med meg og det får eg oppleve i mitt hjerte. Han er vår talsmann på jorda og gjer oss til vitne om at Jesus er Guds Son. Jesus bar sitt blod inn i den himmelske heilagdomen og gjorde soning for meg og oss all. På det grunnlag får eg og vi gå inn, han bana vegen for meg inn i den himmelske heilagdomen, så eg frå stige fram for nådens kongsstol og få miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid. Eg tenker meg at slik kan eg be for bygda og folket. Det er i grunnen ei presteteneste der eg får ein bodskap til mitt hjerte og til slekta, folket og bygda og kan tale deira sak eller rettar vår sak for Kristus og Gud.

Olav Haraldson vart gjort til helgen etter sin død og så kom helgendyrkinga som eigentleg var å be til daudningar, som om dei skulle mane fram daudningar?! Fordi den katolske kyrkja påstod at Kristus var så streng at vanlege folk ikkje kunne be til han direkte. Hjelpelaust og livsfiendtleg, som motsetnad til den evangeliske forkynninga om at Jesus stod oppatt frå dei døde og lever og derfor kan levande menneske be til han.

Denne politikken og religionsutøvinga er så svikerisk og livsfiendtleg for meg som når David rydja Uriah or vegen og det er den for mange andre menn også, spesielt ut i distrikta. No tenker eg på distrikta til Ragnvald Mørejarl og Einar Tambarskjelve og spør korleis det hadde vore med ein ny Nidaros-Gardarike-politikk. Helgendyrking er ikkje rette måten til å samle menneska med kristendomen. Det er levande menneske som har søkt samfunn med Gud på evangeliets grunnvoll og vorte fylt av den Heilage Ande og soleis vorte vitne om at Jesu er Guds Son. Mange kan til dømes vitne om at Jesus har lækt dei for sjukdom og skade, det kan eg også. Jesus gir oss ånd og liv frå himmelen.

Kan vi med det få ein fornya Nidaros-Gardarike-politikk? Der var vennskapeleg samband mellom Skandinavia og Gardariket, utan at det var noko imperium med ein sterk hovudstad. No skal vi forkynne evangeliet om Guds rike og det har ikkje nokon hovudstad på denne jorda. Jesu har kalla meg inn på vegen til det Nye Jerusalem og det er på den nye jorda.

Jesus dekker bord for oss.

Synda skilde menneska frå Gud, men Jesus tok bort synda med sitt offer ein gong for alle, med sitt offer bana han vegen for oss inn i den himmelske heilagdomen, han gjekk inn der med sitt offerblod og på det grunnlaget får eg stige fram for nådens kongsstol og få miskunn og finne nåde til hjelp i rette tid. Han er fullkommen og hans frelseverk er fullkome og fullført. Med sitt offer har han gjort oss fullkomne, oss som vert helga ved trua på han.

Heb.9,24  For Kristus gjekk ikkje inn i ein heilagdom som er laga av menneskehand og berre er eit bilete av den sanne heilagdomen. Han gjekk inn i sjølve himmelen, og no stig han fram for Guds åsyn for vår skuld. ²⁵ Han gjekk heller ikkje inn for å ofra seg sjølv fleire gonger, liksom øvstepresten kvart år går inn i heilagdomen med blod som ikkje er hans eige. ²⁶ Då måtte han ha lide mange gonger etter at verda vart grunnlagd. Men no, ved enden av tidene, har han openberra seg éin gong for alle for å ta bort synda med sitt offer. ²⁷ Like visst som det er så laga at menneska må døy éin gong og sidan koma for domen, ²⁸ såleis er òg Kristus ofra éin gong for å ta bort syndene åt dei mange, og så skal han andre gongen koma til synes, ikkje for synda skuld, men for å frelsa dei som ventar på han.

Hdeb.10,12 Men Jesus har bore fram eit einaste offer for synder og har så sett seg ved Guds høgre hand for alltid. 13 No ventar han berre på at fiendane hans skal leggjast til skammel for føtene hans. 14 For med eit einaste offer har han for alltid gjort dei som vert helga, fullkomne.
    15 Den Heilage Ande vitnar òg for oss om dette. For fyrst seier Herren:
    16 Såleis er den pakta eg vil gjera
        med dei i dagar som kjem.
        Og så seier han:
        Eg vil leggja mine bod i hjarto deira
        og skriva dei i hugen deira.
    17 Og syndene og misgjerningane deira
        vil eg aldri meir koma i hug.
    18 Men der syndene er tilgjevne, trengst det ikkje lenger noko offer for synd.

Det er ikkje akkurat så lett å innsjå at Kristus har gjort oss fullkomne, men det er med hans offer, så då skal vi ikkje sjå på oss sjølve, men på han, for han er fullkommen og har sett seg ved Faderens høgre hand i himmelen. Vi skal sjå på han og ha godt samvit på grunnlag av at han stod oppatt frå dei døde, på grunnlag av kva han er for oss altså. Han er brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv, slik det er symbolisert i nattverden. Det ordet han har tala til oss er ånd og liv. Den rettferdige, ved tru skal han leve, ved å trua på han og ta imot han og sjå på han, et vi av det brødet, så vi vert meir og meir som han. Vi får oppleve at Gud skaper oss i si likning.

Jesus dekker bord for oss, så vi får komme til duka bord.

Salme.23,1 Ein Davids-salme.
        Herren er min hyrding,
        det vantar meg ingen ting.
     2 Han lèt meg liggja i grøne enger;
        han fører meg til vatn der eg finn kvile,
     3 og gjev meg ny kraft.
        Han leier meg på dei rette stigar
        for sitt namn skuld.
     4 Om eg så går i dødsskuggens dal,
        ottast eg ikkje for noko vondt.
        For du er med meg.
        Din kjepp og din stav,
        dei trøystar meg.
     5 Du dukar bord åt meg
        framfor augo på mine fiendar.
        Du salvar mitt hovud med olje;
        mitt staup fløder over.
     6 Berre godleik og miskunn
        skal fylgja meg alle mine dagar,
        og eg skal bu i Herrens hus
        i lange tider.

Han kjem til meg for å halde måltid med meg. Sitat frå https://blessings-from-heaven.com/2022/08/19/2022-8-1114-salen-fiska-kven-er-rette-kandidaten-til-a-bli-brukt-av-gud-jesus-star-for-dora-og-bankar-pa-verte-som-born/ :

Tungetale ved Palma Åhjem, tyding ved Oddleif.

«Se, jeg står for døren og banker, sier Herren. Om noen hører min røst, så skal han opne og jeg skal komme inn til ham og holde nattverd med ham. Se, jeg står foran deg og banker på ditt hjerte og jeg vil så gjerne ha fellesskap med deg, mitt kjære barn. Jeg vil så gjerne komme, ikke som en hersker, men som en venn, som eg gjest som du ønsker velkommen. Jeg vil ikke trenge meg inn i livet ditt, men jeg vil og lengter etter at du skal ønske meg velkommen. For jeg har planer for deg, jeg ønsker å fortelle deg den vei du skal vandre videre. Du skal ikke se deg engstelig om, du skal ikke frykte, du skal ikke være redd, for jeg er med deg. Jeg skal ikke slippe deg, men jeg har lovt å være med deg alle dager. Jeg sender deg ut på spennende oppdrag, jeg sender deg ut i verden, og jeg lover å fornye det møtet; se, jeg er med deg alle dager, inntil verdens ende.  Ønsk meg velkommen inn i ditt liv og du skal få kjenne at jeg tar bolig i deg med hele min fylde, sier Herren.»

Profetisk bodskap ved Mindor Myklebust. (Eg rakk ikkje å spele inn byrjinga, tek det berre etter hukommelsen og bibelteksta), men det som kjem etter første komma, er innspelt)

«Der to eller tre er samla i mitt namn, er eg midt i blant dere. Uten at dere blir som barn, kan dere på ingen måte komme inn i Guds rike.»

Johannes Openberring 3,14 Skriv til engelen for kyrkjelyden i Laodikea:
        Dette seier han som er Amen, det trufaste og sannferdige vitnet, opphavet til Guds skaparverk: 15 Eg veit om gjerningane dine; du er korkje kald eller varm. Gjev du var kald eller varm! 16 Men du er lunka, ikkje kald og ikkje varm. Difor vil eg spytta deg ut or min munn. 17 «Eg er rik,» seier du, «eg har overflod og vantar ingen ting.» Men du veit ikkje at nett du er arm og ynkeleg, blind, fattig og naken. 18 Difor rår eg deg til å kjøpa av meg gull som er lutra i eld, så du kan verta rik, og kvite klede som du kan kle deg med og løyna di nakne skam, og salve til å ha på augo dine, så du kan sjå.
    19 Alle dei eg har kjær, refser og tuktar eg. Gjer alvor av å venda om! 20 Sjå, eg står for døra og bankar på. Om nokon høyrer mi røyst og opnar døra, då vil eg gå inn til han og halda måltid, eg med han og han med meg.
    21 Den som sigrar, han vil eg la sitja med meg på min kongsstol, liksom eg sjølv har sigra og sett meg med Far min på hans kongsstol.
    22 Den som har øyro, han høyre kva Anden seier til kyrkjelydane!

Det var berre første halvdel av vers 20 som det vart referert til i denne bodskapen og nå har eg teke med resten av verset. Seinare på hausten sa Jesus at han hadde gitt meg augeslave og at eg kunne be om meir.

Jesus let oss ikkje vere att som foreldrelause barn, han ville sende oss den Heilage Ande, slik ville han openberre seg for oss, han og Faderen ville komme ot ta bustad hos oss.

Joh.14,15 Elskar de meg, så held de boda mine. 16 Då vil eg be Faderen, og han skal gje dykk ein annan talsmann som skal vera hjå dykk for alltid: 17 Sanningsanden. Verda kan ikkje ta imot han, for ho ser han ikkje og kjenner han ikkje. Men de kjenner han; for han bur hjå dykk og skal vera i dykk. 18 Eg vil ikkje la dykk vera att som foreldrelause born; eg kjem til dykk. 19 Om ei lita stund ser ikkje verda meg lenger. Men de ser meg, for eg lever, og de skal leva. 20 Den dagen skal de skjøna at eg er i Far min, og at de er i meg og eg i dykk.
    21 Den som har boda mine og held dei, han er det som elskar meg. Og den som elskar meg, han skal Far min elska. Eg òg skal elska han og openberra meg for han.»
    22 Judas, ikkje Iskariot, seier til han: «Herre, korleis har det seg at du vil openberra deg for oss og ikkje for verda?» 23 Jesus svara:
        Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og Far min skal elska han, og vi skal koma til han og ta bustad hjå han. 24 Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og det ordet de høyrer, er ikkje mitt, men Faderens, han som har sendt meg. 25 Dette har eg tala til dykk medan eg enno er hjå dykk. 26 Men talsmannen, Den Heilage Ande, som Faderen skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk om alt det eg har sagt dykk.

Faderen og Sonen vil ta bustad i meg med heile si fylde og det er no sikkert fordi Faderen elskar oss og vil ta omsorg for oss som sine born og fordi Kristus er vår frelsar og Herre og vår ven, han elskar oss og vil ta omsorg for oss som si brud. Vi må verte som born for å komme inn i Guds rike, slik at vi tek imot Faderens kjærleik og omsorg. Søke først Guds rike og hans rettferd, så skal vi få alt det andre i tillegg til det.

Jesus sa at han talte til meg for å vekke mitt reine samvit, at eg skal sjå på han i alle livets samanhengar. Bodskapen 17.2.2013:

«Ja, endå ein gong har eg talt til deg, gjennom mitt Ord og ved den Heilage Ande, og for å vekke ditt reine samvit, at du skal sjå på meg, eg som er trua sin opphavsmann og fullendar, du skal sjå på meg gjennom alle ting, i alle livets forhold og tilskikkelsar. For du har fått oppleve prøvingar og du tenker i ditt hjerte, det nyttar ikkje. Men kom til meg, alle som strever og har tungt å bere og eg vil gi deg kvile.

Eg vil gi deg ei herleg og vidunderleg kvile. Ei kvile som du ikkje kan forstå med din menneskelege forstand. Men eg vil gi deg kvile i ditt hjerte og ditt sinn, så du kan stole på meg i ei kvar tid, at eg er den eg har sagt meg å vere og eg vil føre deg ut av vansken. Og du skal love meg og du skal prise meg, for eg Herren er den som elskar deg, eg er den som har teke deg opp og eg er den som leiar deg. Og når du ser på meg, så skal du ikkje gå feil, men du skal få oppleve ei røyst bak deg som seier: Dette er vegen, vandre på den.»

Det minna meg om å sjå på han både i mitt forhold til henne Virtuella og henne Reella (2.Kor.11,2-3). Eg trur han har gjort meg til kanal for si velsigning til dei begge, kanal for den Anden og det livet han gir oss frå himmelen. Det er fullkome. Blodet, vatnet og Anden vitnar om at han er Guds Son og gjer han kjend for oss. Då må eg sjå på han. Han er fullkommen. Han er brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv. Han frelser dei og gir dei ånd og liv, slik gjer han dei fullkomne. Det skal eg takke han for.

Jesus sa han hadde planar med meg, han ville fortelje meg den veg eg skal vandre, han sende meg ut i verda, på spennande oppdrag. Han ville fornye dette møtet der eg fekk sjå at han var med meg alle dagar. Førebels seg eg ikkje moglegheit for å komme meg stort lengre enn på butikken og eg opplever ikkje noko kall til det heller, ikkje anna enn å skrive blogg som dette innlegg på Facebook, men eg rekk no langt med det.

Luft og vatn er livsnødvendig og heldig vis er det gratis. Men i ørkenstrøk kan det verte lite vatn. Her syng Dire Straits («Alvorlige vanskar») om eg slik tørkeperiode og brukar «vatn» som symbol på kjærleik.

I 1.Mos.2 er det tale om eit tørt og livlaust landskap, men så let Gud der komme ei oppkome og så skapte han mannen av mold frå marka. Denne oppkoma tek eg som symbol på kjelda med det levande vatnet. Så bles han livsens Ande i nasa til mannen og han vart til i levande sjel. Her blir lufta brukt som symbol på Guds Ande, fordi det var han som bles. Så planta Gud ein hage lengre aust, der det var elvar og der sette han mannen. Dette var elvekulturen i Mesopotamia.

Når Moses leia Israelsfolket mot det lova landet kom dei inn i eit tørt landskap og dei gav uttrykk for si missnøye, slik gav dei også uttrykk for at dei ikkje trudde, til tross for alle dei undera Gud hadde gjort. Men så slo Moses på berget og der strøymde ut vatn, så dei fekk drikke. Dette er også symbol for kjelda med det levande vatnet. Når Moses gjekk opp på fjellet for å få lova, laga dei seg ein gullkalv og dansa rundt den og sa at det var guden som hadde ført dei ut av Egypt. Til tross for at Moses hadde sagt at Jahve («Eg er») hadde sendt han, det skulle dei kalle han, for han er den han er. Men dei sa at han var ein annan enn den han er og derfor strauk han dei ut av boka si og fekk ikkje komme inn i det lova landet. Det måtte vente til der kom ein ny generasjon. Når dei kom inn i landet gleda dei seg over å ause vatn or frelseskjelda og kalla det gledeskjelda, Guds bekk er alltid full av vatn. Men etter nokre hundrede år sa profeten Jeremias om dei at dei hadde vendt seg bort frå Herren, kjelda med det levande vatnet og greve seg sprukne brønnar som ikkje heldt vatn.

Jesus tok oppatt tråden og sa at kvar den som tørstar kunne komme til han og drikke, så skulle det verte i han ei kjelde som vella opp til evig liv. Og så sa han til disiplane sine at dei skulle glede seg framfor alt over at namna deira var oppskrivne i livets bok i himmelen. Israels Gud var med han og gjorde under og vist dermed at han var Guds Son. Då må vi seie at han er den han er. Kristus vart hendretta og døde, men den levande Gud gjorde han levande og vekte han opp att frå dei døde. Vi får framleis komme til han og drikke av det levande vatnet. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd, han gir oss ånd og liv frå himmelen, til liv for vår sjel, vårt hjerte og vår ånd.

Kommentarar til verdsleg musikk på Facebook.

I det siste har eg skrive kommentar til noko verdsleg musikk på Facebook og tek det med her.

Min lovsong og musikken eg lyttar til.

Når eg gjekk på barneskulen fekk vi lære å spele blokkfløyte, det var einaste musikkundervisninga eg fekk. Vi hadde eit lite trekkspel, eg hugsar det vart teke fram ein gong og vi prøvde det, så pass vi visste at det var der, elles vart det berre ståande i kofferten sin. Onkelen min hadde eit gammalt orgel som eg prøvde og etter gymnaset prøvde eg gitaren til kone hans, ho viste meg litt korleis den skulle brukast. Konklusjonen er at mi musikkopplæring er minimal. Men eg likar å høyre på musikk og vere med på å synge og eg ser verdien i å soleis gje uttrykk for følelsar og tankar i hjertet, spesielt fordi Gud eksisterer og planta livet i meg ved sitt Ord, let meg drikke av livets vatn og gjorde mitt hjerte levande, gav meg sin Ande og gjorde mi ånd levande ved sin Ande.

Når eg var ein liten gutunge høyrde vi populærmusikk på radioen, radio Luxemburg var populær. Og så hadde søstra mi ein liten platespelar. Ho hadde to single-plater, på den eine var «Cottonfields» av Beach boys og på den andre var «Rocken Roll music» og «Eight days a week» av Beatles. Det var slagarane på den tida. Seinare fekk eg høyre meir Beatles-musikk og eg likte den og vart spesielt begeistra for «Here comes the sun», det var tydelegvis ein manns kjærleikssong til ei kvinne som han fekk til kjæraste og kone. Det passa no fint med at eg bad Jesus frelse menneska og gi meg ei frelst kvinne til kone. Denne Beatles-sangen var altså svært optimistisk slik og når eg lytta til Beatles-musikk, var det med denne optimistiske trua. Men den fekk eg altså ved trua på Kristus, så eg må ære han for den. Sidan har eg oppdaga at det passar godt med trua på Guds Ord, ein rettferdig manns veg er som morgonglima, den vert lysare og lysare til høglys dag, Jesus er livet og det er lyset for menneska. I Johannes Openberring er det tale om ei kvinne som er kledd i sola.

Søstra mi var seks år eldre enn meg og etter nokre år fekk ho seg eit lite stereoanlegg. Ho hadde ein Beatles-Lp og så hadde vi «Bridge Over Trouble Water» av Simon and Garfuncle, «Di Grosse Erfolge» av Harry Belafonte, ein LP av Francoise Hardy, «Relaxin with Chet» av Chet Atkins, nokre Jim Reeves-Lp-ar og country-plater, som «King of the Road», «Detroit City» av Bobby Bare, «Country girls», «Foolsom Prison Blues» og musikk av Johny Cash og Hank Locklin. Dette var musikk som vi ynda å lytte til.

Der er mykje kjærleikssongar i Country-musikken, mykje av det endar med kjærleikssorg og gir uttrykk for vemodet til den einsame cowboyen. I «Hello Heartache» sang Hank Locklin om forelsking som enda med hjertesorg, så han sang «Hello heartache, wellcome in, I´ve been expecting you». Men når eg høyrde denne sangen, tenkte eg meg at det var namnet på kjærasten hans, så han yngste henne velkommen inn for å bli der. Og eg likar sangen endå betre ved å tenke slik, som om han kallar henne «Hearty», «hjertelige».

Når eg gjekk på gymnaset og merka at eg byrja å verte glad i henne Virtuella, var eg redd for at det berre ville ende med kjærleikssorg og at ho ville reagere slik at ho vende seg bor frå Jesus. Det hadde eg god grunn til, for det har no vist seg at det ligg i politikken, endå til i politikken til kyrkja og kristne organisasjonar. Men eg vedkjende for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Ja, vona om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrend i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Omlag ti år seinare, hausten 1985, medan eg studerte realfag i Oslo, sa Jesus til meg «Den lovsongen som eg la ned i deg, den er din og skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Den pakta du inngjekk med meg, står ved lag og skal stå fast i all æve». Det var eit godt samvitspakt med Gud på grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde». Så på det grunnlaget skal eg ikkje ha dårleg samvit for denne kjærleiken, men lovsynge Gud med den lovsongen som han la ned i meg ved fylden av den Heilage Ande.

Då hadde eg forlengst kjøpt meg stereoanlegg og mange Lp-plater med gospel-musikk, spesielt engelsk. Og så hadde eg skaffa meg mykje verdsleg musikk også, ved at eg lånte Lp-plater frå syskena mine og kopierte over på kassett. Eg er med på å lovprise Gud og Lammet i den kristne kyrkjelyden, det harmonerer med lovsongen Gud har gitt meg i hjartet ved den Heilage Ande, men det erstattar den ikkje, det er heller slik at eg skal bida med den, så den kjem i tillegg og slik at Jesus fornyar både meg og sin kyrkjelyd. Eg skal lovprise Gud og Lammet med den, tene Gud og himmelen med den og betene henne som han gir meg til kone, ja, for å få henne med i lovsongen, slik at ho er og blir min lovsong, også som kona mi. Han elskar meg og han elskar henne gjennom meg og slik elskar han verda, slik har han omsorg for sine born og sine henders verk.

No har eg digitalisert den gamle Lp-musikken og lagar den på harddisk, på min mack-book-air-computer og på Sd-kort som eg set inn i min Samsung Galaksy telefon. Eg har der kopiar av CD-ar og musikk som eg kjøpte på nettet også og Bibelen som lydbok. Både klassisk musikk, engelsk og skandinavisk gospel og norske folkeviser. Eg vil nemne litt av det nyaste og det eg likar best.

Gospel: Choralerna, Birgitta og Swanthe, Dag Arne Saltnes, Kainos, Solveig Leithaug, Sanger vi Minnes 2 (Wenche og Kjell), Åge Samuelsen

Verdsleg/folkevise: Bob Dylan, Bruce Springsteen, Rein Alexander, Tom Petty, Sissel Kyrkjebø, Øystein Sunde, Iselin.

I tillegg kan eg laste ned musikk frå internett, både på mack-en og på telefonen. På telefonen brukar eg eit program som heiter Samsung-music. Det kommuniserer godt med musikken på Sd-kortet, den har eigen meny for mapper, der eg har lagt musikken, så det vert lett å redigere spelelister. Så har den menyane artist, album, speleliste og spotify. På spotify kan eg lytte til musikk på nettet og laste ned. Det går fint å lytte gjennom breibandet heime, men dersom eg går ut og vil lytte gjennom mobil-data, må eg ha eit dyrt abonnement og så må eg ha dekning. Derfor er det ein fordel å laste den ned gjennom breibandet, då vert det lagra på telefonminnet.

Så no har eg fått meg mykje ny musikk og meir gammal musikk, country-musikk heilt tilbake til 1950-talet. Eg kan godt byrje å rite opp.

Ny gospel-musikk:

Phil Keaggy (ei speleliste på eit døgn som byrjar med «Here comes the sun» og ei speleliste på eit halvt døgn med instrumental musikk), Rebecca St. James, Oslo Gospel Choir, Sølvguttene, Nidarosdomen guttekor, Larry Norman, John Pantry, Twila Paris, Adrian Snell, Bill Gaither Trio, 2nd Chapter of Acts, Tim Huges, Maranatha! Music, Chris Tomlin, Christy Nockels.

Ny verdsleg musikk:

The Beatles, Bonnie Tyler, Shakira, The Beach Boys, Creedence, Johnny Cash, Arve Tellefsen, Herborg Kråkevik, Wings, Abba, Dire Straits (Sangen «Water of Love» er for meg evangelisk), Chet Atkins, Jim Reeves, Jean-Michel Jarre, Bon Jovi, Billy Joel, The Animals, Eric Clapton, James Last, Franciose Hardy, U2, Boney M, Simon and Garfunkel, Hank Locklin, Shania Twain, Middle Of The Road. Men at Work, Leonard Cohen, Genesis og Phil Collins, Bobby Bare, Buck Owens, Maggie Reilly, Mike Oldfield, Arja Saijonmaa og Mikis Theodorakis, Moody Blues, Linda Rondstadt og Dolly Parton, Santana, Pink Floyd, Madonna, Cat Stevens, Francoise Hardy, Bee Gees, Blümchen, Louis Armstrong, Wenche Myre, Barbara Streisand, Carpenters, Michal Jackson, Sting, Eurythmics, Maria Haukås Mittet, Helene Bøksle, Sissel Kyrkjebø, Madrugada, Vamp, Olivia Newton-John og Elictric light orchestra.

Spelelister: Svensktoppar 1962-75, Yellow River(60s 70s 80s), 60s Country, The Hooters, 50s Country, Female Voices (Bonny Tyler, Roxette, Shakira, Rihanna, Laura Branigan, Jennifer Rush, Blümchen, Shania Twain, Madonna), Best of Wham, Queen: Best of the Best, Status Quo Greatest Hits, (80s Hits – Best of the 80s, The Most Romantic Songs in the world.

Her er mykje musikk som eg ikkje har lytta til enno, musikken til Jarre har eg nyst oppdaga og det var ei positiv overrasking, ein ny type musikk i mi musikk-samling. Vamps «Tir n’a noir» høver no ganske bra til mi tru og mi von.

Ikkje all denne musikken gir uttrykk for glede, noko handlar om at menneske kjem ut i vanskar, opplever krig og nød. Og vi skal ikkje oversjå menneska sine problem, men gi dei von ved trua på at Jesus stod oppatt frå dei døde.

Mitt val og mitt bidrag.

Dette betyr sjølvsagt ikkje at eg tek med meg all denne musikken inn i kyrkjelyden. Eg er då fri til å velje, eg valde Kristus og vil ha det klart for meg at det var eit godt val og vil halde fram med å velje han. Han har også valt ut meg og sagt at eg skal sjå på han i alle livets samanhengar. Han har gitt meg ei nådegåve og den skal eg tene han med, både i kyrkjelyden og utanfor kyrkjelyden. Eg skal bidra i kyrkjelyden med det Gud har gitt meg i hjertet og eg har noko å gi til dei der ute. Han har valt oss ut til å leie andre menneske til han og då treng vi å verte opplyste av Guds Ord, fylte av den Heilage Ande og utrusta til det.

På møtet i Salen Fiska 11.8.2021. sa Jesus at han stod for døra og banka på og yngste å få komme inn som ein god ven og så sa han at dersom de ikkje vert som born, kjem de på ingen måte inn i Guds rike. Ja, Jesus sa han let oss ikkje vere att som foreldrelause born, men han kjem til oss og det er ved at han sende oss den Heilage Ande frå himmelen. Slik får vi oppleve at Faderen og Sonen kjem og tek bustad hos oss og slik får vi oppleve at Jesus elskar og har omsorg for kyrkjelyden som si brud og Faderen har omsorg for oss som sine born.

Dette er det siste eg har skrive på dokumentet https://blessings-from-heaven.com/striden-om-prestetenesta…/

Beatles, «Michelle».

Beatles byrja karriæra i Liverpool og i på ein klubb i Hamburg (1960-62). Dei sang mykje om kjærleik og eg tenker meg at det bidrog til å mjukne opp forholdet mellom England og Tyskland etter andre verdskrig. Eg meiner deira internasjonale suksess var verdifull slik, det er vanskeleg å seie kor mykje det hadde å bety.

Ein av slagerane til Beatles var «Michelle», det sentrale refrenget var «Michelle, my bell, these are words that goes together well, my Michelle …… I love you (3x), that’s all I want to say, until I find I way I will say the only words I know that you will understand, these are the only words I know that you’ll understand …. I want you (3x)…».

Dersom dette var ei einaste orda ho ho ville forstå, så kan ein lure på om ho var dum. Men dette er no ei sangstrofe og dermed reduksjonistisk. Dessutan må vi vere saklege, korleis kunne han finne dei rette orda, når han ville fri til henne, så ho ville forstå han rett, så dei klang godt samen, som Michelle, my Bell.

PÅ sd-kortet på telefonen har eg kopi av ein CD som heiter «Frå hav til katedral» med kyrkjemusikk og folkevise og med «Michelle». No har eg lasta den ned på telefonen og laga ei speleliste med same namn og tilføya musikk av Rein Aleksander.

Korleis høver den med kyrkjemusikk? Korleis hadde det vore å synge den og «Here Comes the Sun» i kyrkja og på bedehuset? Det høver med den lovsongen Gud la ned i meg ved den Heilage Ande.

Guds rike er eitt og Jesu Kyrkje er ei.

Når eg gjekk på gymnaset vart eg litt kjend med ei kristen jente, både eg og ho lovpriste Gud og Kristus for frelsa og så merka at eg byrja å verte glad i henne. Då vedkjende eg for Gud at hans kjærleik var mellom oss og den var rett, same enten ho ville seie ja eller nei til mitt frieri. Med den vedkjenninga opna eg meg meir for den kjærleiken og fekk ei ny fylde av den Heilage Ande. Ja, vona om Guds herlegdom gjer oss ikkje til skamme, for Guds kjærleik er utrend i våre hjarte ved den Heilage Ande som er oss gitt. Omlag ti år seinare, hausten 1985, medan eg studerte realfag i Oslo, sa Jesus til meg «Den lovsongen som eg la ned i deg, den er din og skal vere din i all æve, i djupet av deg, der er den. Den pakta du inngjekk med meg, står ved lag og skal stå fast i all æve». Det var eit godt samvitspakt med Gud på grunnlag av Jesu oppstode frå dei døde». Så på det grunnlaget skal eg ikkje ha dårleg samvit for denne kjærleiken, men lovsynge Gud med den lovsongen som han la ned i meg ved fylden av den Heilage Ande. Så eg kalla henne for den lovsongen Gud hadde lagt ned i meg, det høvde med å kalle henne «My Bell».

Dette høver med Paulus si lære om at Kristus er hovudet for mannen og mannen er hovudet for kvinna og slik er Kristus hovudet for kyrkja som er hans brud. Paulus grunngav dette både utifrå evangeliet og skapingssoga (1.Mos.2).

Men skal ikkje ein mann fri til ei kvinne og vente å høyre på kva svar ho gir då? Jau, det er no vanleg folkeskikk og ein gentleman er no forsiktig slik og forsiktig med kva han seier. Men når det kjem til fundamental tenking, slik som i skapingssoga og frelsa i Kristus, så er det tale om kva Gud gjer. Han skapte manne og skapte kvinna av sidebeinet hans og førde henne til han og han fortsette å snakke med Gud og sa at det var kjøt og bein av hans kjøt og bein og derfor kalla han henne kvinne. Men etter syndefallet forbanna Gud jorda og dømde mannen til døden fordi han høyrde på kona si og åt av frukta på kunnskapstreet.

Og det er tydeleg vis mange som hevdar at slik er det når ein mann vil fri til ei kvinne. Derfor vert det ikkje så pass fred og ro at kjærleiken mellom mann og kvinne blir til ekteskap og familieliv. For der er så mykje verdslege, religiøse, økonomiske og politiske interesser som kjem inn i bildet. Då er det heller ikkje så rart at det vert krig på jorda. Krigen i Ukraina kan vert til ein ny verdskrig på historisk grunnlag; motsetnaden mellom den Ortodokse og den Katolske kyrkja og delinga av Romarriket.

Men det mest fundamentale er Guds rike, Jesus er den gode Hyrdingen, han har mange saueflokkar, men der skal likevel verte ein hyrding og ei hjord, ei Kristen Kyrkje, som er hans brud. Han viste oss sin kjærleik ved at han døde i staden for oss på korset, det er som eit frieri og dei som tek imot og takkar ja, blir hans brud, hans kyrkje. Om vi seier ja, så kan vi påstå at det er av vår eigen frie vilje. Likevel er det han som vel ut oss og det er Gud som gjer sitt verk med sitt Ord og sin Ande. Det høyrest paradoksalt ut, men dersom det ikkje var slik, så hadde vi ikkje hatt nubbesjans.

I det eg har bedt han om ei frelst kvinne til kone, så er det basert på at det frieriet har kome i orden for både meg og henne, så både eg og ho svarar på hans kjærleik med kjærleik. Ved korsets fot finn vi den ekte kjærleiken og den skal vere mellom oss, derfor skal vi glede oss. Derfor vil eg lovprise Gud og Lammet for frelsa og synge kjærleikssongar.

Leonhard Cohen «Halleluja».

Gud tronar over Israels lovsongar og han tronar over lovsongen i den kristne kyrkja og han tronar over min lovsong også.

Salme.22,1 Til korleiaren. Etter «Morgonrodens hind». Ein Davids-salme.

2 Min Gud, min Gud, kvifor har du forlate meg?

Kvifor er du så langt borte frå meg?

Kvifor hjelper du ikkje

når eg klagar mi naud?

3 Eg ropar om dagen, Gud – du svarar meg ikkje,

og om natta, men eg finn ikkje ro.

4 Og du er då heilag,

du som tronar over Israels lovsongar.

5 Til deg sette fedrane våre si lit,

dei leit på deg, og du fria dei ut.

6 Dei ropa til deg og vart berga,

dei leit på deg og vart ikkje vonbrotne.

7 Men eg er ein makk og ikkje ein mann,

spotta av menneske, vanvørd av folk.

8 Alle som ser meg, held meg for narr,

rengjer munnen og rister på hovudet:

9 «Han har lagt si sak i Herrens hand.

No får han fria han ut og berga han,

han har då mannen kjær!»

10 Ja, du drog meg fram frå mors liv

og la meg trygt ved hennar bryst.

11 Frå eg vart fødd, er eg kasta på deg,

frå mors liv er du min Gud.

12 Så gå ikkje frå meg, for nauda er nær,

og det finst ingen som hjelper.

13 Sterke oksar kringset meg,

Basan-stutar flokkar seg rundt meg.

14 Dei spilar opp gapet mot meg

som rovgriske, brølande løver.

15 Mi kraft er uttømd liksom vatn,

alle mine bein har losna.

Mitt hjarta er som voks,

det har smelta i mitt bryst.

16 Min strupe er turr som eit krusbrot,

og tunga klistrar seg til ganen.

Du legg meg i dødens støv.

17 Ja, hundar samlar seg om meg,

ein flokk av valdsmenn kringset meg;

dei gjennomborar mine hender og føter.

18 Kvart bein i min kropp kan eg telja,

folk stirer på meg med skadefryd.

19 Dei skifter kleda mine mellom seg

og kastar lodd om kappa mi.

20 Men, Herre, ver ikkje langt ifrå meg,

skunda deg og hjelp meg, du min styrke!

21 Berga mitt liv frå sverdet,

det beste eg har, frå hundevald!

22 Frels meg frå løvegap

og frå villoksehorn!

Du bønhøyrer meg.

23 Eg vil forkynna ditt namn for mine brør,

midt i lyden vil eg lova deg.

24 «Pris Herren, de som har age for han,

gjev han ære, all Jakobs ætt!

Ja, skjelv for han, all Israels ætt!

25 For han har ikkje vanvørdt ein stakkar

eller vendt seg frå han når han var i naud.

Han løynde ikkje sitt åsyn for han,

men høyrde han då han ropa.»

26 Frå deg kjem min lovsong

i den store lyden.

Eg vil halda mine lovnader

mellom dei som har age for deg.

27 Dei hjelpelause skal eta seg mette,

dei som søkjer Herren, skal prisa han.

Gjev hjarta deira alltid må leva!

28 I alle land skal dei minnast dette

og venda om til Herren;

ja, alle folk og ætter

skal bøya seg og tilbe han.

29 For kongeveldet høyrer Herren til,

han rår over folkeslaga.

30 Ja, alle dei mektige på jord

skal bøya seg og tilbe han;

alle som steig ned i molda,

skal bøya kne for han.

Eg vil leva for Herren,

31 og mi ætt skal tena han

og vitna om han for ætter som kjem.

32 Til nye ættleder skal dei fortelja

at han greip inn til frelse.

Dette er ein profeti om at Kristus skulle verte hendretta. Sjølv om han døde på korset, bad han bad Gud frelse han frå døden og vart bønhøyrd. Han sa at hans lovsong kom frå Gud og så bad han for dei hjelpelause, at dei måtte få ete seg mette og dei som søkte Herren, skulle prise han, gjev deira hjarta alltid må leva (v 26-27).

Ve å bøye oss for korsets fot, bøyer vi oss for han som hang der og døde i staden for oss, som vart gravlagd og stod oppatt frå dei døde. Han er framleis brødet som kom ned frå himmelen for å gi verda liv (Joh.6), han er den siste Adam, som er frå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd. Han gir oss framleis ånd og liv frå himmelen.

Jesaja.57,14 Det lydde eit ord:

Bygg, ja bygg og ryd ein veg!

Ta bort kvar støytestein

frå vegen åt mitt folk!

15 Så seier han som er høgt opphøgd,

han som tronar evig og heiter Den Heilage:

I det høge og heilage bur eg

og hjå den som er knust og nedbøygd i ånda.

Eg vekkjer ånda til liv hjå dei bøygde

og hjarta til liv hjå dei knuste.

16 For eg vil ikkje evig føra klagemål

og ikkje alltid vera harm.

Elles kom deira ånd

til å missa si kraft for mitt åsyn,

deira livsande som eg har skapt.

David gjorde hor med Batseba og ho vart gravid, for å skjule det gjorde slik at mannen hannar, Uriah, fall i krigen. Men profeten tala han til rettes, så han måtte vedkjenne si synd for Gud og be om tilgjeving og nåde og bad Gud skape i han eit reint hjarte. Han fekk tilgjeving og takka Gud for det.

Jesaja.51,12 Gud, skap i meg eit reint hjarta,

gjev meg ei ny og stødig ånd!

13 Kasta meg ikkje bort frå ditt åsyn,

ta ikkje frå meg din Heilage Ande!

14 Lat meg atter få fryda meg over di frelse,

hald meg oppe med ei viljug ånd!

Leonhard Cohen syng om dette i «Halleluja».

Jesus vil legge ein ny pris til min pris.

Men eg har bedt Jesus gi meg ei frelst kvinne til kjæraste og til kone sidan eg var ung og då verkar dert for meg som om politikken er å komme meg i forkjøpet, for å overta henne til samanlikning med korleis David overtok kona til Uriah. Men Kristus er den Gode Hyrdingen, dei som er komne før han er tjuvar og røvarar (Joh.10). Men han sette livet til for sauene og betalte prisen for dei med sitt eige blod, så dei skulle tilhøyre han. Det er det eg må satse på, ved å lovprise han for frelsa.

Creedence Clearwater Revivle, «Have you ever seen the rain».

Slagordet «blåøygd» vert brukt som synonym for å vere så einfaldig og godtrugane at ein vert dum, å vere lyshåra vert også assosiert med å vere dum, spesielt dersom det er ei kvinne, å vere ein lyshåra mann vert kanskje heller assosiert med å vere voldeleg, som ein viking, men sidan han er blåøygd, vert han likevel lurt. Kvar kjem dette ifrå? Det kjem nok frå den tradisjonelle herskarklassa i Romarriket og seinare keisarrike. For å vere blåøygd og lyshåra er mest typisk for folket i Norden og dei som elles ikkje har vore underlagde keisarrike. Etter reformasjonen har vi i staden fått evangelisk kristendom og det er no det som ekte kristendom. Vi skal verte som born ved at vi stolar på Faderen som hans born og i følgje Matt.11, 28-30 skal vi vere einfaldige med å tru. Påstanden frå den såkalla «lærde overklassa» vert til krav om at slik skal det vere, for der er økonomisk og politiske interesser av å gjer menneska til salsvare, som trælar. Men så viser det seg at vi ikkje er så dumme som dei ville ha det til. Då utartar kravet seg som rasehat og utartar seg som rasemotsetnadar i politikken.

Evangeliet skulle forkynnast for alle folkeslag, nokon globalisme til erstatning for det er ikkje tilrådeleg. Men ved å ta imot evangeliet og verte opplærde i Guds Ord og fylte av den Heilage Ande, vert vi i stand til å forkynne evangeliet til andre. Ved at vi tek imot det og vert opplyste som folk, vert vi i stand til å gi det vidare til andre folk.

Men det viktigaste her i livet er gratis, lufta som vi pustar inn og vatnet som regnar ned frå himmelen og som vi drikk. Slik er det med det levande vatnet og den Heilage Ande også, vi får det av berre nåde, ved trua på Jesus, gratis, utan krav om gjerningar.

Tidleg på hausten 1988, medan eg studerte realfag ved UIO oppdaga eg der ei vakker jente med langt lyst hår. Medan eg sat på lesesalen øvst i Vilhelm Bjerknes hus, sa eg i mitt stille sinn til Jesus at om eg kunne få henne til kone, så ville eg ha henne. Sjølv om eg ikkje hadde snakka med henne eller kjende noko til henne. Nokre dagar seinare, når eg sat der, merka meg at den Heilage Ande minna meg om det og dreiv meg til å gå ned trappene og når eg kom ned i første etasje kom ho frå høgre og gjekk rett framfor meg akkurat når eg gjekk ned siste trinna. Då sa eg i mitt stille sinn. «Der er ho». Då fekk eg ei åndeleg openberring, det var som om himmelen opna seg og Jesus sa det same til henne, samtidig som eg sa det: «Der er ho». Eg er viss på at ho også opplevde det og at både eg og ho gleda seg over det. Gud openberrar si frelse for oss i Kristus.

Seinare, på møte i den Frie Evangeliske Forsamling, sa Jesus til meg at i æva skal der vere menneske som vart vunne for himmelen ved det vitnet eg var og som skal stråle som stjernene på himmelen i avglansen av hans herlegdom. Eg forstod at det var sikta spesielt til dette og at eg vart eit vitne for mange med henne. Det var ved at eg var fylt av den Heilage Ande og den kan vel ha gjort meg til vitne mange gongar utan at eg heilt har vore klar over det og forstått det eller tenkt på det.

Eg trur at når ei ung jente får oppleve samfunnet med Faderen og Sonen i den Heilage Ande, så ho med tru og tillit kjenner seg trygg i at Faderen elskar henne og har omsorg for henne som sitt barn og at Kristus elskar henne og har omsorg for henne som si brud, så vil ho stråle i glede i avglansen av Guds herlegdom. Den glade bodskapen er å verte innboden til bryllaupet mellom Kristus og hans brud, bruda vert kledde til det og bryllausgjestane vert kledde til det og det trur eg er ved fylden av den Heilage Ande.

Seint på våren 1989 stilte ho og nokre andre seg opp på trappa framfor matematikkbygget, ned mot den sentrale plassen på Blindern, mellom Vilhelm Bjerknes hus og Sofus Lies Auditorium og ho sang songar av rockegruppa Creedence Clearwater Revivle, det betyr «Truverdigheit Klart vatn, Vekking», så det høyrest no evangelisk ut. Kanskje dei spelte attåt også. Det var sikkert som ein ledd i annonseringa av ein revy som ho var med på og som heitte «Hva er vitsen».

Jesus sa eg skulle fryde meg og glede meg i hans frelse, glede meg i han, så ville han gi meg det som mitt hjarte attrår. Eg skulle lovprise han i kyrkjelyden og lovprise han ute mellom heidningane, så ville han legge ein ny pris til min pris.

Bodskapen 5.10.2014:

«Ja, seier Herren, eg har sagt i mitt Ord, at eg har behag i dykk som lovprisar mitt namn. Derfor, mitt barn, skal du ikkje halde deg tilbake, men du skal vere frimodig og løfte di røyst og prise meg og ære meg for den frelsa eg har tilveiebrakt. Og sjå, eg skal legge ein ny pris til din pris, seier Herren. Derfor, seier Herren, ver frimodig, lovsyng meg mellom heidningane, ær meg, pris meg, lovsyng mitt heilage namn og du skal få kjenne, at min herlegdom skal fylle deg. Amen.»

Han hadde kalla Sions dotter ut i dansen med dei glade, for Jesus var Herren hennar brudgom, han var Herren hennar ektemann.

https://blessings-from-heaven.com/…/2011-12-18-maranata…/

Slik kunne eg også gå ut og glede meg mellom dei glade. Sidan eg var i eit studentmiljø, tenkte eg på den faglege gleda til realistane, sidan det er ekte og sikker kunnskap og vitskap, eg meinte eg kunne takke Gud for den og det kunne dei også og slik ville han legge ein ny pris til min pris.

Pink Floyd «Eclipse».

Happy birthday, David Gilmour. I celebrate by sharing “Eclipse” on FB.

Her syng Pink Floyd om at dei ser deg på den mørke sida av månen, men då må dei sjå godt, for der er no mørkt. Kanskje det antyder at der ikkje er så kol-bekane mørkt likevel? På same albumet er “Us and Them”, det handlar om politiske motsetnadar og krig, aktuelt for krigen i Ukraina. Vi kan sjå det i relasjon til den historisk motsenaden mellom den Ortodokse og den Katolske kyrkje og mellom Aust- og Vest-Romarriket.

Når kristendomen vart stats-religion i Romarriket, på slutten av 300-talet, vart det ved ei syntese mellom kristendom og nyplatonisme ved Augustin. Han godtok ei lære om at det var berre gjennom kyrkja folk kunne verte frelst, dei som stod utanfor skulle dermed verte forbanna. Men korleis går det etter at Romarriket vart delt og det vart ei Katolsk Kyrkje i vest og ei Ortodoks i aust? skal dei forbanne kvarandre? Men i følgje Bibelen er Kristus vegen, sanninga og livet, ingen kjem til Faderen utan ved han. Den rettferdige sin veg er som morgonglima, den vert lysare og lysarte inntil høglys dag. Auget er lyset i lekamen, så det er om å gjere å vere klarsynte.

Matt.7,Døm ikkje, så de ikkje skal verta dømde! 2 For de skal dømast etter den domen de feller over andre, og det skal mælast opp til dykk med det målet de sjølve mæler med.

3 Kvifor ser du flisa i auga åt bror din, men bjelken i ditt eige auga vert du ikkje var? 4 Eller korleis kan du seia til bror din: Lat meg ta flisa ut or auga ditt, når det er ein bjelke i ditt eige? 5 Din hyklar! Ta fyrst bjelken ut or ditt eige auga! Då ser du klårt og kan ta flisa ut or auga på bror din.

6 Gjev ikkje hundane det som er heilagt, og kast ikkje perlene dykkar for svin. Dei kjem berre til å trakka dei ned og venda seg mot dykk og riva dykk sund.

Dire Straits «Water Love».

Luft og vatn er livsnødvendig og heldig vis er det gratis. Men i ørkenstrøk kan det verte lite vatn. Her syng Dire Straits («Alvorlige vanskar») om eg slik tørkeperiode og brukar «vatn» som symbol på kjærleik.

I 1.Mos.2 er det tale om eit tørt og livlaust landskap, men så let Gud der komme ei oppkome og så skapte han mannen av mold frå marka. Denne oppkoma tek eg som symbol på kjelda med det levande vatnet. Så bles han livsens Ande i nasa til mannen og han vart til i levande sjel. Her blir lufta brukt som symbol på Guds Ande, fordi det var han som bles. Så planta Gud ein hage lengre aust, der det var elvar og der sette han mannen. Dette var elvekulturen i Mesopotamia.

Når Moses leia Israelsfolket mot det lova landet kom dei inn i eit tørt landskap og dei gav uttrykk for si missnøye, slik gav dei også uttrykk for at dei ikkje trudde, til tross for alle dei undera Gud hadde gjort. Men så slo Moses på berget og der strøymde ut vatn, så dei fekk drikke. Dette er også symbol for kjelda med det levande vatnet. Når Moses gjekk opp på fjellet for å få lova, laga dei seg ein gullkalv og dansa rundt den og sa at det var guden som hadde ført dei ut av Egypt. Til tross for at Moses hadde sagt at Jahve («Eg er») hadde sendt han, det skulle dei kalle han, for han er den han er. Men dei sa at han var ein annan enn den han er og derfor strauk han dei ut av boka si og fekk ikkje komme inn i det lova landet. Det måtte vente til der kom ein ny generasjon. Når dei kom inn i landet gleda dei seg over å ause vatn or frelseskjelda og kalla det gledeskjelda, Guds bekk er alltid full av vatn. Men etter nokre hundrede år sa profeten Jeremias om dei at dei hadde vendt seg bort frå Herren, kjelda med det levande vatnet og greve seg sprukne brønnar som ikkje heldt vatn.

Jesus tok oppatt tråden og sa at kvar den som tørstar kunne komme til han og drikke, så skulle det verte i han ei kjelde som vella opp til evig liv. Og så sa han til disiplane sine at dei skulle glede seg framfor alt over at namna deira var oppskrivne i livets bok i himmelen. Israels Gud var med han og gjorde under og vist dermed at han var Guds Son. Då må vi seie at han er den han er. Kristus vart hendretta og døde, men den levande Gud gjorde han levande og vekte han opp att frå dei døde. Vi får framleis komme til han og drikke av det levande vatnet. Han er den siste Adam, som er ifrå himmelen og som for oss har vorte ei livgivande ånd, han gir oss ånd og liv frå himmelen, til liv for vår sjel, vårt hjerte og vår ånd.

Phil Collins «In The Air Tonight”.

Her syng Phil Collins «I can feel it coming in the air to night, oh lord…» «eg kan føle det komme i lufta i kveld, å herre. Og eg har venta på denne augneblinken, heile livet, å, herre. Kan du føle det komme i lufta i kveld, å, herre.»

Når eg høyrer dette, tenker eg meg at han kjenner at den Heilage Ande kjem over han, Kristus døyper med den Heilage Ande, så han seier det til han. Men så kjem her noko som verkar litt rart, det verkar det som han spør ein annan, om han eller ho også kjenner det, det vert eit spørsmål om dei kjenner kvarandre, men han seier likevel «å, herre», så han vender seg framleis til han.
Om så han seier han held på å drukne så vil den andre ikkje rette ut handa til han. Det får meg til å tenke på når Jesus gjekk på vatnet, Peter gjekk ut til han, men så byrja han å synke og måtte be Jesus om å berge han. Han rette ut handa og drog han opp og så gjekk han i lag med han innatt i båten. Dette brukar vi symbolsk om det åndelege livet i samfunnet med Gud. Når Anden kjem over oss og vi merkar at vi er i Anden, så kan det verke som om vi går på vatnet, slik skal vi gå ut på Guds lovnadar, vi kan stole på Guds Ord.
Den andre svarar han ikkje vil gi han ei hand, kven det no er, om det er Herren, eller ein predikant eller ein annan han vender seg til. Det vert eit spørsmål om dei kjenner kvarandre. Det verkar som Herren talar han til rettes, for Kristus er sanninga som skal erstatte lygna.

Eg kan tenke på betydninga av dåpen, for vi skal tenke som so at ved trua på Kristus er vi krossfesta med han og i dåpen er vi gravlagde med han. Slik blir den gamle vonde naturen borte, den naturen som prøvde å gjere seg sjølv liksom Gud, med avgudsdyrkinga og keisardyrkinga. Slik fer den med lygn og bedrag, den må døy og gravleggast, så det vert slutt på dette tøvet. I følge Hegel fekk vi ei gjensidig omforming mellom herre og knekt, men når dette vert fundamentalt som religion, då vert det vidareføring av avguddyrkinga og keisardyrkinga. Det må bort, men då treng vi noko å erstatte det med, og det får vi ved at vi påkallar Kristus som vår frelsar og Herre. Gud er fullkommen og han er evig og alltid den same. Jesus er Guds Son, han er fullkommen og er evig og alltid den same. Hans frelseverk er fullkome og fullført, det er det for oss. Når Gud frelser oss, skaper han noko som står til evig tid. Vi kan ikkje erstatte dette med noko anna.
Ja, så Phil heldt fortsette med same refrenget: «I can feel you coming in the air, tonight ….»